Page 47 - อ่านฟรี! บำเพ็ญรักพันปี 1
P. 47
WingYing
WingYing
อารมณ์ที่ดีอะไรนัก
งูเหลือมด�าปดประตูไปสิบวันในที่สุดก็คิดได เขาเหยียบยางออกจาก
่
้
ี
ต�าหนักบรรทม ท�าตัวกระตือรือร้นอย่างยากท่จะเห็นในรอบร้อยปี เรียกเหล่า
คนงามจากต�าหนักหลังมากินดื่มร้องร�ากันอย่างส�าราญที่ต�าหนักใหญ่ ได้ยิน
เสียงมั่วโลกีย์และค�าพูดหยาบโลนติดกันสามวัน
ี
งูเหลือมด�าไม่ได้เรียกหาคนงามคนใดมานานแล้ว ยามน้ท�าเร่องลามก
ื
กันอย่างโจ่งแจ้ง ท�าให้ในต�าหนักหลังเกิดข่าวลือต่างๆ นานาแพร่กระจายออก
ไป...งูเหลือมด�าแทบจะพาคนงามไปหลับนอนด้วยจบครบรอบหน่งแล้ว แต่
ึ
ุ
ี
ู
ไม่เห็นนกกระจอกขาวเลย หรือว่าในท่สดงเหลือมด�าก็หน่ายนกกระจอกขาว
แล้ว?
ิ
ิ
ข่าวลือย่งแพร่ออกไปย่งห่างไกลความจริงเข้าทุกที และไม่รู้ด้วยว่า
ต้นตอมาจากท่ใด มีคนเล่าว่านกกระจอกขาวย่วยวนงูเหลือมด�าอยู่หลายคร้ง
ี
ั
ั
ิ
แต่ก็ถูกงูเหลือมด�าไล่ออกไปเสียทุกคร้ง เร่องน้พูดได้อย่างมีชีวิตชีวาย่งนัก
ี
ื
ั
ี
และเห็นได้ว่าต�าหนักเจาเชว่ยเงียบเหงาจับใจ แม้แต่ของก�านัลก็น้อยลงตาม
ื
ไปด้วย ข่าวลือเร่องนกกระจอกขาวสูญเสียความโปรดปรานไปกลายเป็นความ
จริงไปเสียแล้ว
ั
กลางต�าหนักเจาเชว่ย บุรุษอาภรณ์ขาวน่งพิงอยู่บนราวระเบียงเหม่อ
ี
ื
มองไปไกลแสนไกล โอบกอดฉินไว้มิเอ้อนเอ่ยวาจา เห็นเพียงดวงตาไร้แววท้ง ั
ั
สองข้างของเขา แค่ช่วระยะเวลาส้นๆ ก็ผ่ายผอมลงไปโขจากความทุกข์ตรม
ั
สาวใช้เดินเข้ามา เห็นข้าวปลาอาหารในส�ารับไม่ถูกแตะต้อง ท้งแลเห็นบุรุษ
ั
�
หน้าตาซีดเซียวจึงอดน้าตาร่วงด้วยความปวดใจไม่ได้ “คุณชาย ทานสักหน่อย
45
