Page 42 - อ่านฟรี! บำเพ็ญรักพันปี 1
P. 42
º�ำàพçÞÃักพันป‚ 1
º �ำàพ çÞÃ ักพ ันป‚ 1
ี
ต้องเผชิญกับความเศร้าโศกและอ้างว้างเช่นน้ นกกระจอกขาวหักใจไม่ไป
รบกวนเขาอีก
ดังนั้นเขาจึงหมุนกายกลับไป แต่ก็หันกลับมามองงูเหลือมด�าอีกครั้ง
ก่อนจะเดินจากไป
พริบตานี้ในที่สุดนกกระจอกขาวก็จดจ�างูเหลือมด�าไว้แล้ว จดจ�าและ
สลักลึกเขาเอาไว้แล้ว
นกกระจอกขาวก้าวเท้าไปด้านหน้า ท่ด้านหลังน้นงูเหลือมด�าท่ควร
ั
ี
ี
จะมองพระจันทร์แล้วทอดถอนใจ จมปลักอยู่กับความทุกข์ตรมกลับเอนกาย
ื
ึ
ื
พิงเสา เขายกมือข้นมาเช็ดเหง่อเย็นๆ บนใบหน้าก่อนสะบัดแขนเส้อไปมา
ถอนหายใจออกมายาวๆ ราวกับว่าหลีกหนีภัยพิบัติมาก็มิปาน...
...แต่ทว่า!
ี
งูเหลือมด�าคาดเดาสถานการณ์ผิดไปเสียถนัด ยามท่เขาได้สติกลับ
ี
มาบทละครท่ร่างไว้เสียดิบดีแต่เดิมก็คล้ายเป็นม้าปาท่หนีเตลิด มุ่งสู่ทิศทาง
ี
ที่เขาไม่อาจควบคุมได้ วิ่งหนีไปอย่างบ้าคลั่งโดยมิหันหลังกลับ...
นับแต่คืนน้นคุณชายนกกระจอกขาวก็มักจะมาปรากฏตัวอยู่ในครรลอง
ั
สายตาของงูเหลือมด�าเสมอ
งูเหลือมด�าร�่าสุราส�าเริงส�าราญมองดูจิ้งจอกสาวร้องเพลงและร่ายร�า
อยู่ในต�าหนักใหญ่ นกกระจอกขาวก็จะหอบฉินออกมาแล้วบรรเลงด้วยตนเอง
40
