Page 40 - อ่านฟรี! บำเพ็ญรักพันปี 1
P. 40

º�ำàพçÞÃักพันป‚ 1
           º �ำàพ çÞÃ ักพ ันป‚ 1




           ปรารถนามอบกายเพื่อแทนคุณงูเหลือมด�า

                                                       ี
                 ความปรารถนาของเขาน้นจริงๆ แล้วเป็นเร่องท่ดี...หากในเร่องราว
                                                                  ื
                                     ั
                                                    ื
           เหล่านี้การกระท�าทุกอย่างของงูเหลือมด�าออกมาจากใจละก็ เช่นนั้นบทสรุป
           ของเรื่องนี้ก็ไม่มีอะไรจะดีไปกว่านี้แล้ว แต่ทว่า...
                 แต่ทว่าอันใด? นี่ก็...

                 ท่าทางเรื่องราวจะไปไกลเกินกว่าความเรียบง่ายที่คิดไว้

                 นกกระจอกขาวถอดเส้อคลุมตัวนอกออก บนกายเหลือเพียงแต่ชุด
                                   ื
           ตัวในสีขาวนวล ว่ากันว่าต�าหนักหลังของงูเหลือมด�าน้นคาวโลกีย์ ไม่ว่าวันน้น
                                                    ั
                                                                      ั
                                                      ั
                              ื
           จะหนาวเพียงใด สวมเส้อผ้าได้น้อยเท่าไรก็น้อยเท่าน้น หรือต่อให้ไม่น้อย
           ก็ต้องถอดง่าย ถ้าข้างในไม่ใส่อะไรเลยจะดีท่สุด ถึงอย่างไรนกกระจอกขาวก ็
                                              ี
                              ื
                                  ี
                                  ่
                                                    ึ
                                                              ั
           เคยชินกับมันเสียแล้ว เร่องทสมัครใจส่งตัวเองมาถงหน้าประตูน้นแต่ก่อนก ็
           ไม่เคยท�า งานที่ใช้ความงามมายั่วยวนขั้นสูงเช่นนี้แน่นอนว่าท�าได้ไม่ช�านาญ
                 แต่อันท่จริงบนเรือนร่างเขาก็ผ่านการใช้ความคิดมาบ้าง เน้อผ้าวับๆ
                                                                ื
                        ี
                                                      ื
           แวมๆ ขับให้โครงร่างอ่อนช้อยอย่างเด่นชัด หากเป็นเม่อก่อน มีคนงามระดับ
           นี้มาส่งถึงเบื้องหน้างูเหลือมด�าจะต้องกระโจนเข้าหาอย่างพยัคฆ์หิวโซ กินจน
           สะอาดเกลี้ยง กระทั่งกระดูกก็กลืนกินไม่มีเหลือแน่นอน...

                 ดูนั่น งูเหลือมด�าลุกขึ้นยืนแล้ว

                                                      ั
                 นกกระจอกขาวก้มหน้างุดย่งกว่าเดิม น้วมือท้งสิบก�าเข้าหากันแน่น
                                       ิ
                                                 ิ
           จนขึ้นข้อขาว ในใจไม่รู้ว่าหวาดกลัวหรือเป็นความรู้สึกเช่นไร
                                                               ี
                 ถึงอย่างไรตนก็ตัดสินใจแล้ว นกกระจอกขาวไม่มีเหตุผลท่จะต้องมา
           เสียใจภายหลังเด็ดขาด

           38
   35   36   37   38   39   40   41   42   43   44   45