Page 37 - อ่านฟรี! บำเพ็ญรักพันปี 1
P. 37
WingYing
WingYing
แล้ว เขาถึงได้รู้ตัวว่าดูเหมือนงูเหลือมด�าจะเป็นพวกปากแข็งแต่ใจอ่อนเช่นน ้ ี
ึ
ั
ค�าพูดค�าจาไม่เคยดีเลยแม้คร่งค�า แต่กลับคิดเผ่อเขาทุกอย่าง ตอนน้นเขาถูก
ื
ี
ั
ฉีเซ่ยวเฟยปกปดความจริงไว้มิดชิด ย่อมดูแคลนงูเหลือมด�าแม้กระท่งเร่อง
ื
เล็กน้อย เมื่อได้ลองคิดดูให้ดีอีกครั้ง ทั้งค�าพูดและการกระท�าของงูเหลือมด�า
ไม่มีเลยที่จะไม่ดีต่อเขา...
เห็นเพียงนกกระจอกขาวท่ไม่รู้ว่าก�าลังคิดอะไร สายตาท่มองตนอยู่
ี
ี
ย่งเผยความอ่อนโยนราวกับสายน้า งูเหลือมด�าก็ถูจมูกไปมา เอ่ยว่า “เจ้าอย่า
ิ
�
มัวแต่คุกเข่าอยู่เลย ลุกขึ้นมาเถิด”
ี
งูเหลือมด�าเบ่ยงตัว ครุ่นคิดอย่างหนักอยู่ในใจว่าควรเชิญพระพุทธรูป
ี
ั
องค์ใหญ่ น้ออกไปอย่างไรดี ทางด้านนกกระจอกขาวพอได้ยินเสียงน้นก็ลุก
9
ึ
ั
ึ
ข้นยืน แต่ไม่รู้ว่าเขาคุกเข่ามานานแค่ไหนขาจึงชาข้นมากะทันหัน ท้งตัวเซไป
ี
ด้านหน้า งูเหลือมด�าท่สายตาเฉียบแหลมและมือไวโอบเอวของเขาเอาไว้
ได้ทัน ท้งสองคนมองตากันและกัน งูเหลือมด�าอึดอัดข้นมาในบัดดลจึงรีบ
ั
ึ
ั
ประคองตวนกกระจอกขาวให้ดแล้วถอยไปหนงก้าว ไม่มองนกกระจอกขาว
่
ี
ึ
อีกเลย
นกกระจอกขาวเห็นงูเหลือมด�าพยุงตนเองแล้วก็ถอยออกไป ในใจ
บังเกิดความหงอยเหงาเล็กน้อย...
ี
เขาไม่ทันได้ตรึกตรองว่าความหงอยเหงาอ้างว้างน้มีท่มาท่ไปอย่างไร
ี
ี
9 พระพุทธรปองค์ใหญ่ มาจากประโยคเต็มๆ ว่า ‘วดเลกๆ ของเรามิอาจรบพระพทธรูปองค์ใหญ่อย่าง
ั
ู
็
ั
ุ
ท่านได้’ เป็นการกล่าวปฏิเสธอย่างสุภาพด้วยการกล่าวเกินจริงเพ่อถ่อมตัวลง
ื
35
