Page 41 - อ่านฟรี! บำเพ็ญรักพันปี 1
P. 41
WingYing
WingYing
ี
ยามท่คุณชายนกกระจอกขาวหอบความคิดอันหาญกล้าเสียสละตน
ทงยงมความละมนอ่อนหวานเบาบางบงเกดขนในส่วนลกของจตใจเลกน้อย
ิ
ั
้
ั
ั
ุ
ิ
ี
ึ
็
ึ
้
โดยที่เขาเองก็ไม่ทันรู้ตัวนั้น งูเหลือมด�ากลับกระท�าสิ่งตรงกันข้ามกับที่คนอื่น
คิดไว้
เขาถอดเส้อคลุมสีด�าของตัวเองออกแล้วคลุมลงบนกายแบบบางของ
ื
นกกระจอกขาวเบาๆ จากนนหมุนตัวกลบไป ใช้เงาหลังทโอหังและถอดหัน
ั
่
ี
ี
้
ั
ื
ิ
้
็
้
ั
้
้
เขาหานกกระจอกขาว ใบหนาผนไปทางจนทรากลมโตอนเยนเยอกและอางวาง
ื
ั
พลางเอ่ยว่า “เจ้าออกไปเถิด”
“องค์ชาย...”
งูเหลือมด�าสะบัดแขนเสื้อ ไม่ปรารถนาจะเอื้อนเอ่ยค�าใดอีก
นกกระจอกขาวมองดูเงาหลังของงูเหลือมด�าด้วยความมึนงงระคน
ี
สงสัย ยามน้ไม่มีใครรู้ว่าภายในใจนกกระจอกขาวท่เพ่งประสบความผิดหวัง
ี
ิ
ั
ั
ในความรักบังเกิดความรู้สึกยุ่งยากซับซ้อนแบบไหน ช่วเวลาน้นความรู้สึก
ี
มากมายและรุนแรงเช่นน้ผสมปนเปกันในทันใด คาดไม่ถึงว่าจะกระทบจิตใจ
ี
ิ
เสียย่งกว่าคราแรกท่ฉีเซ่ยวเฟยบุกเข้าไปช่วยเขาจากเง้อมมือของนักพรตมาร
ื
ี
อย่างไม่เกรงกลัวอันตรายเสียอีก...จู่ๆ เขาก็เข้าใจ งูเหลือมด�าเป็นคนหย่ง ิ
ผยอง ส่วนเขาก็อาศัยท่าทีหมายจะตอบแทนบุญคุณเช่นน้ จะต้องเป็นการ
ี
ดูถูกความรักและความห่วงใยของงูเหลือมด�าอย่างถึงที่สุดเป็นแน่
ึ
นกกระจอกขาวยืนข้นพร้อมกับซวนเซเล็กน้อย องค์ชายเผ่านกผู้ท ี ่
ึ
ี
แต่ไหนแต่ไรยโสโอหังเหลือคณนาบังเกิดความคิดจะเหน่ยวร้งใครคนหน่งไว้
ั
ั
เป็นคร้งแรก ทว่าเงาร่างของงูเหลือมด�ากลืนไปกับแสงจันทร์อันแผ่ไพศาลแล้ว
39
