Page 34 - อ่านฟรี! บำเพ็ญรักพันปี 1
P. 34

º�ำàพçÞÃักพันป‚ 1
           º �ำàพ çÞÃ ักพ ันป‚ 1




                                                              ึ
                 เขาเดินมาถึงกลางต�าหนักจึงเห็นบุรุษอาภรณ์ขาวคนหน่งคุกเข่าอยู่
                                                  ี
                           ี
           ด้านหน้าเตียงนอนท่นอนได้ห้าคนของเขา...บัดน้นกกระจอกขาวเก็บกระบ ่ ี
           หลิงอว่กลับมาแล้วการฝกบ�าเพ็ญในตัวย่อมฟนคืนมา ยามน้เขาถอดคราบ
                                                            ี
                ี
           เด็กหนุ่มในอดีตออกไป ในที่สุดก็เผยรูปโฉมที่แท้จริง
                 ได้ยินมานานแล้วว่าใบหน้าท่แท้จริงของคุณชายนกกระจอกขาวน้น
                                                                     ั
                                         ี
               �
           เลิศล้า คิดๆ ดูแล้วรูปลักษณ์ตอนวัยเยาว์ของเขาก็งดงามเกินใครอยู่แล้ว พอ
                  ึ
           เงยหน้าข้น... “ตายแล้ว!” ปีศาจรับใช้ท่อยู่อีกด้านร้องเสียงหลง ถูกใบหน้า
                                          ี
           งดงามทอประกายทิ่มตาจนเจ็บปวด
                 ต่อให้งูเหลือมด�าจะมีการตัดสินใจดีพอ ยามน้เขาก็อดสะบัดหน้า
                                                       ี
           ไปมาไม่ได้เช่นกัน เคราะห์ดีท่เขาพบเจอผู้คนมานับไม่ถ้วนจึงคืนสติกลับมา
                                  ี
                           ี
           ไม่เป็นเฉกเช่นบุรุษท่เคยยลรูปโฉมแท้จริงของนกกระจอกขาวจนติดตรึงพวก
            ั
                                                                     ึ
                                 ื
           น้น แล้วเดินกอดอกไปถึงเบ้องหน้าเขา จงใจเชยคางของนกกระจอกขาวข้น
           อย่างคนเจ้าชู้ “บ่าวของเจ้าไล่คนงามของข้าไปแล้ว เช่นน้นคืนน้เจ้าก็อยู่เป็น
                                                        ั
                                                             ี
           เพื่อนข้าแล้วกัน ว่าอย่างไร?”
                           ื
                 หากเป็นเม่อก่อนนกกระจอกขาวจะต้องผินหน้าหนีด้วยความยโส
           งูเหลือมด�าเองก็แสร้งท�าเป็นเสียอารมณ์แล้วไล่เขาออกไป

                                                          ื
                                                                   ิ
                 คิดไม่ถึงว่าคราน้นกกระจอกขาวจะผิดแผกไปจากเม่อก่อนโดยส้นเชิง
                              ี
                                                       ่
                                                          ู่
                                                               ื
                                                       ั
                                                                     ็
                             ื
           เขายังคงคุกเข่าอยบนพ้น เงยหน้าจดจ้องงเหลือมด�าอยู่ชวคร งูเหลอมด�าเหน
                         ู่
                                            ู
                         ื
           แล้วก็เกิดม้านับหม่นตัวว่งแล่นอยู่ภายในใจ ตรึกตรองว่าดวงเนตรเคลือบน้าตา
                                                                    �
                              ิ
           ของนกกระจอกขาวที่ก�าลังมองตนอยู่นี้หมายถึงอะไร
                                                                 ี
                                                                      ั
                                                  ิ
                             �
                 ริมฝีปากแดงฉ่าของนกกระจอกขาวยกย้มข้นเล็กน้อย วนนกระท่ง
                                                                 ้
                                                               ั
                                                    ึ
           32
   29   30   31   32   33   34   35   36   37   38   39