Page 30 - อ่านฟรี! บำเพ็ญรักพันปี 1
P. 30

º�ำàพçÞÃักพันป‚ 1
           º �ำàพ çÞÃ ักพ ันป‚ 1




           แขนเสื้อ ฉีเซี่ยวเฟยยกของศักดิ์สิทธิ์ออกมาต้านทานในทันที

                                   ิ
                                 ิ
                 แม้นว่าของศักด์สิทธ์ช้นน้นจะเป็นของตระกูลเซียน แต่ไหนเลยจะเป็น
                                     ั
                              ิ
                                            ี
           คู่ต่อสู้ของงูเหลือมยักษ์เขมือบสวรรค์ได้ ท่สุดแล้วเป็นเพราะเขาดูถูกงูเหลือม
                                               ิ
                                          ิ
                                              ิ
                                                       ี
           ด�าเกินไป ไม่รู้จักฐานะตน คิดว่าของศักด์สิทธ์ช้นเล็กๆ น่จะเอาชนะปีศาจร้าย
           ตนน้ได้ ระหว่างเข้าปะทะเหลือบตาไปเห็นสตรีด้านหลังล้มน่งอยู่ท่พ้น เพียง
              ี
                                                                ื
                                                          ั
                                                               ี
                                          ิ
                                       ั
                                         ์
                                         ิ
                                                       ู
                                                    ั
                                                              �
           ชวคร่ท่ฮ่องเต้ก้มหน้าลงมอง ของศกดสทธ์ในมือพลนถกหมอกดามดสลาย
                                                                 ื
            ่
                                             ิ
                ี
            ั
               ู
           จนกลายเป็นผุยผงกระจายไปทั่วในที่สุด
                              ี
                 ไม่ว่าอย่างไรฉีเซ่ยวเฟยก็ไม่คาดคิดมาก่อนว่าพลังปีศาจของงูเหลือม
           ด�าจะมีมากถึงข้นน้ เห็นเขาเดินเข้ามาทีละก้าวๆ จึงคิดหาวิธีหนีเอาตัวรอด
                       ั
                          ี
           ทว่าจู่ๆ นกกระจอกขาวก็คุกเข่าลงกอดขางูเหลือมด�าไว้ เอ่ยร้องขอเสียงหลง
           “ขอองค์ชายทรงไว้ชีวิตเขาด้วยเถิด!”
                           ี
                 “เหยากวง น่เจ้ายังไม่ตัดใจอีกหรือ!” สีหน้าของงูเหลือมด�าเห้ยมเกรียม
                                                               ี
           บนแก้มปกคลุมไปด้วยเกล็ด ค่อยๆ เผยร่างเดิมที่เป็นงูเหลือมออกมา
                 แม้ว่าในใจของนกกระจอกขาวจะหวาดกลัว แต่ยงคงไม่ยอมปล่อยมือ
                                                       ั
                                                 ่
                                                     ู
                                                             ั
           เขาเอยพร้อมกบนาตาคลอเตมเบ้า “...องค์ชายไมทรงร้จักความรกจงไม่เข้าใจ
                                                               ึ
                         �
                      ั
               ่
                         ้
                                 ็
           จิตใจของเหยากวง”
                                    ี
                 งูเหลือมด�าได้ยินค�าพูดน้แล้วจึงแสร้งท�าเป็นเห็นใจ ค่อยๆ เก็บหมอก
           ด�ากลับคืน...อันท่จริงเขาแอบถอนหายใจอยู่เงียบๆ ในใจแล้วท�าตัวว่าง่าย
                         ี
           โชคยังดีที่นกโง่ตัวนี้รั้งเขาไว้ได้ทันกาล หากเมื่อครู่นี้เขาพลั้งมือผ่าฉีเซี่ยวเฟย
           ไปจริงละก็ คนน่าสงสารที่ต้องถูกอัสนีสวรรค์ตามผ่าก็คือตัวเขาเอง...
                                                 ื
                                                    ี
                                                            ิ
                                                       ึ
                                                              ุ
                 พอเห็นงูเหลือมด�าเก็บมือไปก็คิดไปว่าเร่องน้มาถงจุดส้นสดแล้ว ทว่า
           28
   25   26   27   28   29   30   31   32   33   34   35