Page 26 - อ่านฟรี! บำเพ็ญรักพันปี 1
P. 26
º�ำàพçÞÃักพันป‚ 1
º �ำàพ çÞÃ ักพ ันป‚ 1
ี
ใครเล่าจะคิดว่าฉีเซ่ยวเฟยเยือกเย็นลงได้เร็วปานน้ เขาปล่อยสตร ี
ี
อย่างช้าๆ จับจ้องนกกระจอกขาวราวกับอึดอัดใจอยู่ในที เอ่ยด้วยเสียงทุ้มต่า
�
“เหยาเออร์ ข้าอธิบายได้”
“อ้อ?” งูเหลือมด�าเอ่ยด้วยน�้าเสียงเย็นเยียบ “นี่ยังจะมีค�าอธิบายดีๆ
ี
ี
ื
อยู่อีกหรือ ฉีเซ่ยวเฟย เจ้าพูดมาตรงๆ ก็จบแล้ว ไยต้องแสร้งตีหน้าซ่อเช่นน้!
ึ
นึกย้อนไปปีน้นสิ เจ้ามันก็แค่หนุ่มชาวบ้านท่ตกระก�าล�าบากผู้หน่ง มีโอกาส
ี
ั
ั
ได้ช่วยนกกระจอกขาวจากเง้อมมือของนักพรตมาร ฉะน้นนกกระจอกขาวถึง
ื
ื
ได้อยู่ข้างกายเจ้าเพ่อทดแทนบุญคุณ หากไร้นกกระจอกขาวหนุนหลังเจ้าแล้ว
้
ุ
่
่
่
ี
ึ
้
้
คนหยาบชาจากปาเขาเชนเจาจะไปชนะทกศกไดเยยงไร? นกกระจอกขาวชวย
�
เจ้าไว้เสียหลายครา หรือว่าความจ�าของมนุษย์น้นช่างย่าแย่ถึงเพียงน้ เร่อง
ั
ื
ี
เหล่านี้ถึงได้ถูกเจ้าลืมเลือนไปเสียสิ้น?”
เพียงเห็นสีหน้าขาวเผือดของฉีเซ่ยวเฟย งูเหลือมด�าก็ฟาดค�าพูดใส่
ี
เขาชัดถ้อยชัดค�า “พลังวิญญาณของนกกระจอกขาวน้นโดดเด่น เจ้าอาศัยพลัง
ั
ของนกกระจอกขาวสร้างความเจริญก้าวหน้า ต้องรู้ไว้ว่าสวรรค์มีตา ไม่มีทาง
ให้เจ้าท�าแผนช่วส�าเร็จได้โดยง่ายแน่ สุดท้ายพลังวิญญาณของนกกระจอกขาว
ั
ก็เหือดแห้ง เจ้าเองก็โชคร้ายบาดเจ็บหนัก เพราะนกกระจอกขาวแต่งงานกับ
ึ
เจ้าโดยมิได้รับความเห็นชอบจึงถูกเผ่าขับไล่ จ�าต้องพาเจ้าข้นเขาเฮยเชวีย
ั
โดยไม่หว่นต่อหนทางยาวไกล ต้องก้มหัวค�านับเก้าพันเก้าร้อยเก้าสิบเก้าคร้ง ั
มาตลอดทางจนถึงเบื้องหน้าข้า ขอร้องข้าให้ช่วยชีวิตเจ้า...”
นกกระจอกขาวฟังน้าเสียงของงูเหลือมด�าแล้วจิตใจราวกับถูกลมพัด
�
ให้ล่องลอยย้อนกลับไปราตรีแห่งพายุฝนเมื่อสิบปีก่อน
24
