Page 28 - อ่านฟรี! บำเพ็ญรักพันปี 1
P. 28

º�ำàพçÞÃักพันป‚ 1
           º �ำàพ çÞÃ ักพ ันป‚ 1




           จะกลับไปกับองค์ชาย”

                 ไม่คิดว่างูเหลือมด�าจะกระชากแขนเส้อกลับ เผยใบหน้าโกรธข้งท่ยาก
                                              ื
                                                                   ี
                                                                 ึ
                                                                 ี
           จะเห็นอยู่หลายส่วน เอ่ยว่า “หากวันน้ข้าไม่ให้เจ้าเห็นโฉมหน้าของฉีเซ่ยวเฟย
                                         ี
           จะจะ เจ้าก็จะไม่มีวันยอมรับมันเสียที”
                 นกกระจอกขาวประหลาดใจอยู่บ้าง เขาอยู่ข้างกายงูเหลือมด�ามาเป็น

           สิบปี ทว่ากลับไม่เคยเห็นเขาโมโหเช่นนี้มาก่อน...

                 งูเหลือมด�าหันหน้าไปพูดกับฉีเซี่ยวเฟยด้วยน�้าเสียงเย็นเยียบ “ปีนั้น
                                                    ื
                                                              ี
                                                                    ี
           นกกระจอกขาวส้นเปลืองพลังวิญญาณฝกบ�าเพ็ญเพ่อสร้างกระบ่หลิงอว่เล่ม
                        ิ
                                         ื
                                                      ิ
            ั
           น้นข้นมาให้เจ้า ช่วยให้เจ้าส�าเร็จราบร่นในสนามรบ ย่งไปกว่าน้นเจ้ายังยุยง
                                                             ั
              ึ
           ให้นกกระจอกขาวขโมยของศักดิ์สิทธิ์นับไม่ถ้วนจากเผ่ามาใช้เสียเอง สุดท้าย
                                    ี
                          ิ
                              ิ
           เจ้าก็อาศัยของศักด์สิทธ์เหล่าน้รวบรวมจงหยวนให้เป็นปกแผ่น ฉีเซ่ยวเฟย
                                                                 ี
                                                         ี
                                                      ั
                                                          ิ
                                                            ่
                                                ่
                                                ื
                                            ี
                                                            �
                              ั
                              ้
                                 ู
           นกกระจอกขาวสละตนรงอย่ข้างกายข้าเพยงเพอแลกกบชวตตาต้อยของเจ้า
           ยามเจ้ารุ่งโรจน์เคยระลึกถึงเขาสักส่วนหรือไม่?”
                 “ข้ายอมรับ จริงอย่างท่เจ้าภูเขาพูดทุกค�า” ฉีเซ่ยวเฟยรู้ดีว่าปีศาจร้าย
                                                     ี
                                   ี
           ตนนี้อิทธิฤทธิ์กล้าแกร่งจึงไม่กล้าบุ่มบ่ามล่วงเกิน เขามองมาทางนกกระจอก
                                          ั
                                                                ั
                                                                      ี
           ขาว แล้วรีบร้อนเอ่ยว่า “เหยาเออร์ ปีน้นข้าจริงใจต่อเจ้า แม้กระท่งตอนน้ก ็
                                                      ั
                              ั
           ด้วย ข้าเองก็คิดถึงเจ้าท้งกลางวันและกลางคืน มิเช่นน้น...ข้าคงไม่มีทางพก
           กระบ่เล่มน้ไว้ข้างกายข้าตลอดเวลา เพียงท�าเสมือนว่าเจ้ายังอยู่ข้างกายข้าเช่น
               ี
                   ี
           เดิม”
                                            ี
                 ฉีเซ่ยวเฟยพูดอย่างซ่อตรง ยากท่จะแยกแยะได้ว่าจริงหรือเท็จ ความ
                                  ื
                    ี
                                                                  ั
                         ี
           สัมพันธ์เก่าก่อนท่นกกระจอกขาวมีต่อเขายังคงมิเลือนหาย ยามน้จึงหว่นไหว
                                                              ี
           26
   23   24   25   26   27   28   29   30   31   32   33