Page 27 - อ่านฟรี! บำเพ็ญรักพันปี 1
P. 27
WingYing
WingYing
ี
ี
ั
ั
ตอนน้นเขาเปรอะดินโคลนไปท้งกาย แบกฉีเซ่ยวเฟยท่สลบไสลมายัง
ั
ี
เขาเฮยเชวีย งูเหลือมด�าเคยต้งกฎเอาไว้ ผู้ใดท่มาขอความช่วยเหลือจากเจ้า
ภูเขาจะต้องโขกศีรษะค�านับและคุกเข่าอ้อนวอนทุกๆ ย่างก้าวเพ่อแสดงความ
ื
จริงใจ เขาคุกเข่ามาทุกย่างก้าวฝาความทุกข์ยากนับหม่นนับพันเร่อยมาจนถึง
ื
ื
ยอดเขา หวังเพียงให้งูเหลือมด�าช่วยชีวิตชายคนรักของเขาเท่านั้น
ี
ั
คราน้นยามท่นกกระจอกขาวมาถึงกลางต�าหนักก็ซวนเซจนแทบจะ
ั
ี
ล้มอยู่แล้ว เขาใช้จิตเทพของตนร้งชีวิตฉีเซ่ยวเฟยไว้ ท�าร้ายตนเองจนอ่อนแอ
ี
แสนสาหัส โชคดีท่เจ้าภูเขาแห่งเขาเฮยเชวียไม่ได้สร้างความล�าบากอันใดให้
มากนัก ออกค�าสั่งเปดประตูต�าหนัก ปล่อยเขาเข้ามา
กลางต�าหนักนั้นระยิบระยับอร่ามตา ฟุ้งเฟ้อด้วยสุราและนารี
นกกระจอกขาวได้ยินมานานแล้วว่างูเหลือมด�าเหลวไหลไร้ท่ส้น ม่ว
ั
ี
ิ
โลกีย์โจ่งแจ้งไร้จารีตยามกลางวันแสกๆ ทว่าเขาเป็นถึงโอรสของจักรพรรด ิ
ิ
ี
สวรรค์ อิทธิฤทธ์เหนือธรรมดา ว่ากันว่ายังมีพลังท่ท�าให้คนฟนจากความตาย
อีกด้วย
ึ
นกกระจอกขาวเงยหน้าข้น เห็นเพียงพัดใบลานโบกไปมาเบาๆ ยาม
ที่ชายในชุดคลุมสีด�าซึ่งเอนกายอยู่บนตั่งเห็นนกกระจอกขาวก็ผุดลุก ราวกับ
อาการเจ้าชท่รอยปยากจะเหนสกครากาเรบอยางไรอย่างนน เอ้อมมอออกไป
้
ื
ื
ั
้
ี
็
้
ี
ู
ิ
่
�
ั
เชยคางของนกกระจอกขาว หลังจากพินิจอยู่ชั่วครู่จึงเอ่ยว่า...
“ข้าดูแล้ว...ก็ไม่เท่าไร”
ั
ความทรงจ�าชะงักงันลงกะทันหัน ดวงตาของนกกระจอกขาวส่นระริก
ื
ดึงแขนเส้อของงูเหลือมด�าไว้ ส่ายหน้าพลางเอ่ย “พอแล้ว ไม่ต้องพูดแล้ว...ข้า
25
