Page 35 - อ่านฟรี! บำเพ็ญรักพันปี 1
P. 35

WingYing
                                                               WingYing




                                                             ั
                                   ่
                ี
              �
              ้
                                                          ิ
                            ่
                            ี
                                                       ่
                                   ุ
                                                    ิ
                         ็
                                                                     ่
                                             ้
            นาเสยงของเขากเปลยนไป นมนวลชวนใหหลงใหลย่งกวาเดม “วนเวลาในชวงน  ้ ี
                                                                 ั
                                               ื
            เหยากวงปดประตูส�านึกตนจึงหวนคิดได้ว่าเม่อก่อนตอนอายุยังน้อยน้นเลินเล่อ
                                                           ั
                   ิ
                                                �
              ่
            โงเขลาย่งนัก เหยากวงนึกไปว่าตนเองฉลาดล้าเลิศ แต่กระท่งความปรารถนา
            ดีขององค์ชายก็ยังดูไม่ออก”
                                                            ั
                           ี
                                                              ี
                   “สิบปีมาน้องค์ชายทรงคิดเผ่อเหยากวงมากจริงๆ ท้งท่ทรงทราบถึง
                                         ื
            ความผิดของเหยากวง แต่กลับทรงอดทนอดกล้นกับทุกเร่อง...” เหยากวงเอ่ย
                                                 ั
                                                         ื
            พร�่าเสียงเบาหวิว เหตุการณ์ต่างๆ ในสิบปีปรากฏขึ้นในดวงเนตร
                                         ึ
                                                    ็
                                     ิ
                                     ่
                                ่
                                ี
                                                  ี
                                                      ็
                                                         ้
                                                               ื
                   นกถงปนนยามทเขาเพงมาถงเขาเฮยเชวยกเปนไขหนก เกอบจะสนชพ
                    ึ
                                                                       ี
                                                                     ิ
                                                                     ้
                         ี
                                                           ั
                          ้
                          ั
                       ึ
            ไปยมโลกด้วยความโง่เขลาเบาปัญญา เคราะห์ดีงูเหลือมด�าใช้ยาวิเศษ ต่อมา
            ก็กรีดข้อมือให้เลือดช่วยชีวิตเขาไว้ ตอนน้นเขานอนอยู่บนเตียง ยามลืมตาจะ
                                             ั
                                                        ื
                                                            ู
                                                                       ิ
                                                                ั
                                                             ั
                                                   ึ
                                                ี
                                                ่
                                                             ้
                            �
                                ู
                                   ั
                           ี
                  ็
                    ุ
                        ุ
                                       ั
            มองเหนชดคลมสดาอย่ทุกวน ท้งระหว่างทสะลมสะลออย่นนยงเคยได้ยน
            งูเหลือมด�าตะโกนล่นด้วยความต่นตระหนกว่า หากช่วยเขากลับมาไม่ได้จักให้
                           ั
                                      ื
            ปีศาจรับใช้ทุกตนตายตกตามกันไป...
                             ื
                                              ี
                                 ี
                                                ี
                   ไม่เพียงแค่เร่องน้ ยามท่เขามาถึงท่น่เป็นคราแรกไม่รู้กฎระเบียบของ
                                      ี
                                                                   ั
            ต�าหนักหลัง พองูเหลือมด�ามีเขาก็เย็นชาต่อคนงามในต�าหนักหลัง ดังน้นเหล่า
                                         ั
            ภูตต่างดาหน้ากันเข้ามาหาเร่องเขาคร้งแล้วคร้งเล่า นกกระจอกขาวผู้น่าสงสาร
                                                ั
                                   ื
                                                      ี
                                  ิ
            สูญเสียการฝกบ�าเพ็ญไปส้นจึงท�าได้เพียงตกเป็นท่เหยียดหยามรังแกของ
            ผู้อ่น ยามงูเหลือมด�ารู้เร่องเข้าก็โกรธเกร้ยว ลงโทษปีศาจทุกตนในต�าหนัก
               ื
                                             ี
                                ื
            หลังแล้วย้ายเขาไปอยู่ท่ต�าหนักเจาเชว่ย ท้งยังต้งค่ายกลไปท่วทิศ มิให้ภูต
                                                   ั
                                ี
                                               ั
                                           ี
                                                              ั
            หน้าไหนเข้ามาก่อกวนความฝันอันงดงามของเขาได้อีก
                                                         ี
                                       ั
                       ี
                   ส่งท่งูเหลือมด�าท�าให้เขาน้นมีอีกมากมาย...ก่อนน้นกกระจอกขาวเป็น
                    ิ
                                                                      33
   30   31   32   33   34   35   36   37   38   39   40