Page 49 - อ่านฟรี! บำเพ็ญรักพันปี 1
P. 49
WingYing
WingYing
ก่อนนี้ไม่นานคงจะได้รับความรักใคร่จากงูเหลือมด�าเป็นแน่
ุ
็
เดกหน่มพราวเสน่ห์เมยงมองนกกระจอกขาวแวบหนงก่อนจะเอ่ย
่
ึ
ี
ออกมาอย่างไร้ยางอายว่า “ในเม่อท่านพ่เหยากวงมาแล้ว ไยถึงไม่มาปรนนิบัต ิ
ื
ี
องค์ชายด้วยกันเล่า”
นกกระจอกขาวยืนเหม่ออยู่กับที่ด้วยใบหน้าซีดเผือด เงาร่างขาวซีด
กับภาพมั่วโลกีย์เบื้องหน้านั่นช่างขัดกันเหลือเกิน
งูเหลือมด�าปรายตามอง ดวงตาสอดประสานกับนกกระจอกขาว เขา
ั
แค่นเสียงหัวร่อออกมาหน่งครา โอบกอดเด็กหนุ่มไว้พลางคลอเคลียอยู่ช่วคร ู่
ึ
่
ิ
กอนเอยดวยนาเสยงเนบนาบ “อยาสนใจเขาเลย ทอนไมนน...แขงแหงจะตาย
ั
็
้
่
้
่
ี
่
้
่
้
�
ไหนเลยจะน่ารักน่าใคร่ไปกว่าคนเย้ายวนของข้าคนนี้ หืม?”
นกกระจอกขาวได้ยินเช่นนั้นร่างกายถึงกับโอนเอนไปมา เคราะห์ดีที่
ปีศาจรับใช้ข้างกายมือเท้าคล่องแคล่ว รีบประคองเขาไว้ได้ทันกาล
ใครเล่าจะรู้ว่าครู่ต่อมานกกระจอกขาวจะกุมอกไว้แล้วกระอักเลือด
ออกมา!
“อ๊า!!”
ี
ั
ั
ี
เสียงตระหนกตกใจของเด็กหนุ่มดังล่น ท่แท้งูเหลือมด�าน่นเองท่เหว่ยง
ี
เด็กหนุ่มในอ้อมกอดออกไปจนล้มลงเบ้องหน้าพร้อมกับเสียง ‘ตุ้บ’ นกกระจอก
ื
ขาวล้มลงกับพื้นหมดสติไป เสื้อคลุมสีขาวหิมะช่วงบนถูกย้อมด้วยเลือด
ี
ี
ิ
งูเหลือมด�าตบหน้านกกระจอกขาวเบาๆ ใบหน้าร้อนรนย่งนัก “น่! น่!
เจ้าเป็นอะไรไป! ห้ามตายนะ! นี่...”
ปีศาจรับใช้ทนดูไม่ไหวอีกต่อไป รีบเอ่ยว่า “องค์ชายทรงเลิกตบเถิด
47
