Page 53 - อ่านฟรี! บำเพ็ญรักพันปี 1
P. 53
WingYing
WingYing
ร่างเดิมแล้วหนีออกมาอย่างรวดเร็ว จึงรอดพ้นจากความตายมาได้ด้วย
ความโชคดี
งูเหลือมด�าไม่สนใจปลอบประโลมคนงาม รีบเข้าไปกลางต�าหนักใหญ่
ทันทีท่เขาเปดประตูต�าหนักมองเข้าไป ก็ไม่แน่ใจว่าตนเองเหยียบย่าง
ี
เข้าสู่นรกอสุราแล้วหรือไม่ บุรุษในอาภรณ์สีแดงยืนอยู่ในต�าหนักท่ามกลาง
ั
ิ
ี
ื
กล่นคาวเลือดคละคลุ้ง เคร่องหน้าท้งห้าของเขางามจรัสเป็นท่สุด แตกต่างกับ
นกกระจอกขาวที่สูงส่งมีคุณธรรมในครานั้นโดยสิ้นเชิง
“องค์ชาย” สิ่งเดียวที่ไม่เปลี่ยนไปคงจะเป็นฉินจากไม้หนานมู่ตัวนั้นที่
เขาอุ้มไว้ในมือ
นกกระจอกขาวเห็นงูเหลือมด�ามาถึงก็เผยรอยย้มงดงามออกมา เตะ
ิ
ร่างไร้วิญญาณแห้งเหือดของมารโลหิตตนน้นให้ห่างออกไป แล้วเหยียบย่าง
ั
ลงบนขั้นบันไดอาบเลือด เดินมาหางูเหลือมด�าทีละก้าวๆ
งูเหลือมด�าจะมองไม่ออกได้เยี่ยงไรว่านกกระจอกขาวเข้าสู่วิถีมารไป
ื
ั
ั
ี
แล้ว เขาไม่เคยนึกฝันว่าเร่องราวจะกลายมาถึงข้นน้จึงไร้ปฏิกิริยาไปช่วครู่ เพียง
ปล่อยให้นกกระจอกขาวเดินเข้ามาใกล้ทีละก้าวๆ สุดท้ายก็เข้ามาใกล้จนแทบ
ชิดกับเขา
ิ
ส�าหรับเขาเวลาร้อยปีก็แค่ช่วเวลาดีดน้ว แต่ส�าหรับภูตแดนมนุษย์
ั
แล้วกลับเป็นการเปล่ยนแปลงพลิกผัน หากเป็นนกกระจอกขาวเม่อก่อนจะ
ี
ื
ต้องเข้ามาอิงแอบอยู่ในอ้อมกอดงูเหลือมด�าอย่างว่าง่าย แต่ยามน้มองเชิดสูง
ี
กว่าเขาครึ่งศีรษะ
ี
“ในท่สุดท่านก็มาแล้ว” นัยน์ตาของนกกระจอกขาวขยับไหว พูดออก
51
