Page 56 - อ่านฟรี! บำเพ็ญรักพันปี 1
P. 56
º�ำàพçÞÃักพันป‚ 1
º �ำàพ çÞÃ ักพ ันป‚ 1
ยามท่นกกระจอกขาวใกล้จะหมดลมหายใจ สติเลือนรางได้ยินเสียง
ี
งูเหลือมด�าเอ่ยออกมาด้วยความร้อนรน “เจ้าห้ามตายนะ! ข้าไม่อนุญาตให้
เจ้าตาย! ได้ยินหรือไม่!”
เขาพยายามฝนลืมตาท้งสองข้าง จดจ้องสีหน้าเสียใจราวกับเจ็บปวด
ั
อย่างถึงที่สุดของงูเหลือมด�า
ที่แท้...ท่านก็เจ็บปวดเป็นด้วยหรือ?
นกกระจอกขาวยกมุมปากข้นอย่างเศร้าสลด ถ้าตายแล้วแลกน้าตา
ึ
�
ของงูเหลือมด�ามาได้ก็นับว่าคุ้มค่าแล้ว...
งูเหลือมด�ามองดูนกกระจอกขาวสิ้นลมหายใจในอ้อมแขนด้วยความ
ตะลึง กายเย็นเฉียบ พริบตานั้นก็ร้องไห้ฟูมฟายดังลั่นอย่างมิอาจห้ามไหว!
ี
ั
...นกโง่ เจ้าตายไปเสียหมดจด ความเพียรพยายามท้งหมดท่ข้าท�า
ในครานี้ก็เปล่าประโยชน์นะสิ!!!
54
