Page 55 - อ่านฟรี! บำเพ็ญรักพันปี 1
P. 55
WingYing
WingYing
ี
ข้างเตียง ท�าให้เขามิอาจห้ามความรู้สึกท่มีต่องูเหลือมด�าได้ หลงคิดว่างูเหลือม
ั
ด�ามีความรู้สึกแก่ตนเล็กน้อย แม้นหลังจากน้นงูเหลือมด�าจะขับไล่ไสส่งเขาให้
จากไป นกกระจอกขาวกลับพบว่าจะให้ท�าอย่างไรตนเองก็ไม่อาจลืมงูเหลือม
ด�าไปได้เลย
เขาคิดอยู่เน่นนานจนเกิดวิบัติ นกกระจอกขาวเหยียบย่างสู่หนทางท ่ ี
ิ
มิอาจย้อนกลับ
งูเหลือมด�ามิใช่คนโง่ หลังจากคิดดูให้ดีแล้วก็เข้าใจสถานการณ์ว่า
ื
ี
เร่องน้ไม่อาจหลุดไปจากความรับผิดชอบของตนได้ เขาท�าหน้าเหยเกพลาง
เกบหมอกดา ตดสนใจช่วยเยยวยาความว่นวายตรงหน้า ไม่อาจปกปดการ
�
ุ
ี
ิ
ั
็
หวาดเกรงความผิดในดวงตาได้มิด “เหยาเออร์ คือว่า ท่จริง...ข้าก็ล�าบากนะ!”
ี
ล�าบาก? ล�าบากอะไรกัน!
ี
น่าเสียดายท่สุดท้ายงูเหลือมด�าเอ่ยความจริงออกมาแล้ว แต่เจ้าตัว
กลับไม่เชื่อ!
ั
ี
เกิดเสียง ‘โครม!’ ดังล่น ท่แท้เป็นนกกระจอกขาวท่โกรธแค้นจนท�าลาย
ี
ฉิน!
ั
ฉินจากไม้หนานมู่ตัวน้นแยกเป็นสองส่วน นกกระจอกขาวหมุนกาย
ั
ี
แล้วชักกระบ่หลิงอว่เล่มน้นออกมา ปาดล�าคอระหงอย่างโหดเห้ยมต่อหน้า
ี
ี
งูเหลือมด�า
ดอกไม้เลือดแสนงดงามเบ่งบานข้นต่อหน้าต่อตา งูเหลือมด�าทันเพียง
ึ
แค่ตะโกนดังลั่นออกมาว่า “อย่า” เท่านั้น นกกระจอกขาวก็ล้มลงในอ้อมกอด
ของงูเหลือมด�า
53
