Page 54 - อ่านฟรี! บำเพ็ญรักพันปี 1
P. 54
º�ำàพçÞÃักพันป‚ 1
º �ำàพ çÞÃ ักพ ันป‚ 1
�
มาด้วยน้าเสียงแผ่วเบาราวกับละเมอ “เหยากวงก็นึกว่าองค์ชายจะไม่มีหัวใจ
ั
ี
แต่ดูแล้วองค์ชายน่าจะรักคนงามพวกน้มากแน่ๆ ไม่เช่นน้นคงไม่รีบกลับมา
จากที่ห่างไกลเป็นพันลี้ นั่นหรอก...”
12
ั
ั
งูเหลือมด�าได้ยินเสียงประชดประชันน้นความอึดอัดก็ปกคลุมท่วร่าง
ิ
ื
เขาเห็นนกกระจอกขาวเอ้อมมือออกมาจะสัมผัสตน จึงขมวดค้วปัดแขนเส้อ
ื
แล้วเอ่ย “เหยากวง ท�าไมเจ้าถึงปล่อยให้ตัวเองตกต�่า!”
นกกระจอกขาวโดนเขาปัดมือออก นัยน์ตาพลันส่นไหว ท่าทางเช่นน้น
ั
ั
ท�าให้งูเหลือมด�าเกิดความรู้สึกขึ้นมาในใจระลอกหนึ่งอย่างอดไม่ได้...
ั
นกกระจอกขาวได้ยินค�าพูดเช่นน้นของเขาแล้วรู้สึกราวกับว่าได้ยิน
เรื่องตลกก็มิปาน จึงแผดเสียงหัวเราะลั่นจนไหล่สะท้านทั้งสองข้าง แต่ต่อมา
กลับเปลี่ยนสีหน้าอย่างฉับพลัน เอ่ยออกมาอย่างถากถาง “งูเหลือมด�า ท่าน
ถามว่าท�าไมข้าจึงปล่อยให้ตัวเองตกต่า เหตุใดไม่คิดดูเองเล่า ท่านมีความรู้สึก
�
ที่แท้จริงให้ข้ากี่ส่วนกัน!”
งูเหลือมด�าถูกนกกระจอกขาวถามค�าถามนี้จนเอ่ยอธิบายไม่ถูก เขา
เลิกคิ้วขึ้นอย่างเงียบๆ เช่นนั้นที่ตะเบ็งร้องเมื่อครู่คืออันใดกัน?
นกกระจอกขาวมองสีหน้างูเหลือมด�าในภาพกว้างๆ ในที่สุดก็เข้าใจ
ท่แท้ค�าพูดในตอนน้นของเขาก็เป็นเร่องจริง งูเหลือมด�าไม่เคยเข้าใจความรัก!
ี
ื
ั
ั
ี
ั
ปีน้นยามท่เขาโกรธเคืองจนเป็นไข้ใจ หากตายไปเสียต้งแต่ตอนน้นก ็
ั
แล้วกันเถิด ทว่างูเหลือมด�ากลับช่วยชีวิตเขาไว้ คอยปกป้องดูแลเอาใจใส่อยู่
12 1 ลี้ เท่ากับ 500 เมตร
52
