Page 18 - อ่านฟรี หนึ่งใจรักของปีศาจน่าชัง
P. 18
ISEHARA SASARA
่
ิ
บริสทธอย่างเคย แหล่งน้าเรมปนเปอน ในขณะทอุณหภมิสูงข้นทุกปี ดอกไม้จงไม่เจริญ
�
ิ
ุ
์
ู
ึ
ึ
่
ี
งอกงามเท่าที่ควร
ี
ิ
ส�าหรับพวกมันท่มีร่างกายอ่อนแอและไวต่อส่งเร้ามากกว่ามนุษย์ สภาพแวดล้อม
ิ
ี
ิ
แบบน้คือส่งท่คร่าชีวิตได้เลย พวกพ้องจ�านวนหลายสิบเร่มล้มหายตายจากไปทีละตัวสอง
ี
ี
ตัว จนเหลือแต่ตัวมันเองท่อ่อนเยาว์กว่าใคร แม้แต่ปีศาจเฒ่าท่อยู่กับมันเป็นตัวสุดท้าย
ี
ก็จากไปเช่นกัน
(ถ้าเราตายไป คงไม่มีใครมาฝงให้สินะ...)
ึ
เจ้าปีศาจเหม่อมองหลุมศพของพวกพ้อง รู้สึกกลัวข้นมาเล็กน้อยเม่อจินตนาการ
ื
�
ี
�
ถงตัวเองยามส้นใจอย่ในถ้ามดๆ เพยงลาพัง เอาไว้เวลานนมาถึงเม่อไรค่อยไปนอนตาย
ื
ึ
้
ื
ั
ู
ิ
อยู่ริมบึงที่มองเห็นดอกไม้สีฟาจะดีกว่า คิดได้อย่างนี้ก็พอจะสบายใจขึ้นมาหน่อย
(ทุกคนครับ ท่านผู้เฒ่า ไว้ผมจะมาหาใหม่นะ)
�
มันพนมมืออีกรอบก่อนย่าเท้าไปทางตรงกันข้ามกับขามา ปกติมันจะกลับไปท ี ่
บึงเพ่อดูแลดอกไม้ และปล่อยให้เวลาผ่านไปอย่างเร่อยเปอย แต่วันน้เกิดอยากแวะไปท ่ ี
ื
ี
ื
อื่นสักหน่อย
แต่ละวันของมันผ่านไปอย่างสงบสุข ดอกไม้ที่เฝาทะนุถนอมยังถือว่ามีมากเกิน
ื
พอส�าหรับมันตัวเดียว ดังน้นจึงไม่มีส่งใดต้องกังวล แต่หลังจากสูญเสียเพ่อนคุยเพียงหน่ง ึ
ิ
ั
เดียวไป บางครั้งมันก็รู้สึกอึดอัดกับความเงียบที่อยู่รอบตัว
ู
่
ื
ี
ู
ี
เวลาแบบน้เจ้าปีศาจมักจะแอบลงไปตามทางลงเขาท่เชอมไปส่หม่บ้าน ตอนท ่ ี
พรรคพวกของมันยังอยู่ การออกนอกอาณาเขตถือเป็นเร่องต้องห้าม ดังน้นต่อให้อยากร ู้
ั
ื
อยากเห็นสักแค่ไหนมันก็จะหยุดอยู่แค่ปากทางลงเขา แล้วท�าเพียงสัมผัสกลิ่นอายเล็กๆ
น้อยๆ ของเด็กในหมู่บ้านเท่านั้น
แต่ยามนี้ไม่มีพวกพ้องมาคอยก�ากับแล้ว
เมื่อลงมาจนสุดทางจะเจอชุมชนของมนุษย์...หรือก็คือหมู่บ้านคามิโมริที่อยู่ตรง
15
