Page 21 - อ่านฟรี หนึ่งใจรักของปีศาจน่าชัง
P. 21
่ ึ ี ั
หนงใจรักของปศาจน่าชง
“ตายซะ เจ้าปีศาจ!”
เด็กๆ ไล่ล่าปาหินใส่และทุบตีมันด้วยไม้ตะบอง เสียงดังปกแสลงหูมาพร้อมกับ
ความเจ็บปวดที่แล่นปลาบแถวตาซ้าย
ึ
เจ้าปีศาจกระเสือกกระสนหนีเข้าพุ่มไม้ท่อยู่ข้างทางข้นเขา เด็กพวกน้นไม่ได้
ี
ั
�
ั
ไล่ตามมันเข้าไปถึงในปา เพราะบรรยากาศในน้นมืดสลัวเหมือนยามค่าแม้จะเป็นเวลา
กลางวัน
กว่าจะอ้อมกลับมาถึงบึงเจ้าปีศาจก็ท้งเจ็บและล้าจนแทบหมดสติ มันเค้นแรง
ั
�
ี
ท่เหลืออยู่คลานไปริมบึงแล้ววักน้าใสสะอาดเข้าปาก ก่อนจะตกใจกับภาพของตัวเองท ่ ี
ึ
สะท้อนอยู่บนผิวน้า พอลองแตะตาซ้ายท่ลืมไม่ข้นก็รู้สึกเจ็บแปลบแทบสะดุ้ง และม ี
�
ี
ของเหลวสีฟาเปอนติดมือมาด้วย
เจ้าปีศาจบรรจงล้างแผลด้วยน�้าในบึงก่อนเด็ดดอกไม้สีฟามาจ�านวนหนึ่ง
(ขอโทษนะครับ...)
ื
เดิมต้งใจว่าจะกินแค่วันละสามดอก พอต้องใช้เกินกว่าน้นเพ่อรักษาแผลท่เกิด
ั
ั
ี
ี
จากความประมาท มันก็รู้สึกผิดต่อดอกไม้และพวกพ้องท่ตายไป จึงพร่าขอโทษไม่หยุด
�
ขณะใช้ดอกไม้โปะทับดวงตา กระทั่งรู้สึกว่าความแสบร้อนเริ่มบรรเทาลง
(ทุกคน...คงจะปลอดภัยดีใช่ไหม)
ี
เด็กพวกน้นจะไล่ตามมันมาจนหลงปารึเปล่า แล้วจะถูกพวกผู้ใหญ่ต�าหนิท่เข้า
ั
มาใกล้ตนไหม
ระหว่างล้างแผลตามตัวด้วยน�้าในบึง จิตใจของมันไม่เป็นสุขเลย
(ทุกคนก�าลังเล่นกันสนุกๆ...)
แต่เป็นเพราะมันไปปรากฏตัวให้เห็น เด็กๆ ท่ก�าลังหัวเราะร่าเลยตกใจกลัว คืน
ี
นี้ทุกคนอาจจะฝนร้ายก็ได้ คิดมาถึงตรงนี้ก็รู้สึกเจ็บปวดและเสียใจอย่างสุดซึ้ง
(ท่านผู้เฒ่าพูดถูกแล้ว)
18
