Page 19 - อ่านฟรี หนึ่งใจรักของปีศาจน่าชัง
P. 19
่ ึ ี ั
หนงใจรักของปศาจน่าชง
ตีนเขา เบื้องหน้าของมันคือทุ่งหญ้าเปดโล่งที่มีเด็กผู้ชายสี่ห้าคนก�าลังเล่นกันอยู่พอดี
ี
เจ้าปีศาจรู้จากบทสนทนาของเด็กๆ ว่าการละเล่นน้เรียกว่า ‘เบสบอล’ เร่มจาก
ิ
เด็กคนหน่งขว้างลูกบอลสีขาวออกไป ให้เด็กอีกคนท่ถือไม้ตะบองรออยู่ เม่อบอลถูกต ี
ี
ึ
ื
ิ
ลอยโค้งในอากาศอย่างสวยงามเด็กอีกคนก็จะว่งไปรอรับ เสียงหัวเราะเจ๊ยวจ๊าวดังก้องฟา
ี
ดูท่าทางสนุกสนานกันมาก
ุ
ู
ิ
ั
ี
้
ี
เจ้าปีศาจแอบมองภาพเหล่านนเงยบๆ อย่ในเงาของพ่มไม้ เวลาได้ยนเสยง
ี
ื
ั
หัวเราะของเด็กๆ มันจะรู้สึกคร้นเครงไปด้วยอย่างบอกไม่ถูก ดังน้นเวลาท่รอบตัวเงียบ
เกินไปจนน่าอึดอัด มันจึงชอบลงมาที่นี่เพื่อแอบดูเด็กๆ เล่นกัน
้
้
ชวงแรกก็รูสึกหวั่นใจว่าจะถูกจับได แตพอหลายครั้งเขาความกลัวก็เริ่มลดนอย
้
่
้
่
ี
ี
ลง เด็กๆ พวกน้ร่าเริงไร้เดียงสาและน่ารัก ดูไม่เหมือนเผ่าพันธุ์อันตรายอย่างท่พวกผู้เฒ่า
ย�้านักย�้าหนาเลย
เจ้าปีศาจนึกถึงสมัยที่พวกพ้องยังอยู่กันเยอะ ทุกตัวต่างเอ็นดูมันที่อายุน้อยสุด
้
ิ
และมกจะมาเล่นด้วยบ่อยๆ เจ้าปีศาจจงมรอยยมอย่เสมอ แม้รอยยมของมนจะค่อยๆ
ั
ิ
ู
้
ี
ั
ึ
็
ั
ั
ี
้
่
ึ
ู
เลอนหายไปทกครงทสญเสยพวกพ้อง แต่จนถงบดนมนกยงฝนถงช่วงเวลาเหล่านนอย่ ู
ี
ั
ั
ึ
ื
้
ั
ี
้
ุ
ิ
ึ
ิ
ิ
ั
แค่ได้เฝามองรอยย้มของเดกๆ ความทรงจ�าอนแสนสุขกจะย้อนคืนมาราวกบเพ่งเกดข้น
็
็
ั
เมื่อวาน
(อยากไปเล่นด้วยจัง...)
มือของมันเล็กนิดเดียว คงหยิบจับหรือขว้างบอลไม่ถนัดนัก แต่มันน่าจะตีลูกบอล
ด้วยหางใหญ่ๆ ได้ บางทีมันอาจจะยิ้มออกอีกครั้ง ถ้าได้เข้าไปร่วมวงเล่นด้วย
แค่ลองจินตนาการก็รู้สึกมีความสุขขึ้นมา และในตอนนั้นเอง
“อ้าว ขว้างไปไหนเนี่ย!”
ิ
ึ
ี
เสียงของเด็กน้อยดังข้น บอลสีขาวกล้งขลุกๆ มาหยุดอยู่ตรงท่เจ้าปีศาจซ่อนตัว
อยู่ เด็กๆ คงจะคลาดสายตากับบอลเลยพากันมองหาใหญ่
16
