Page 14 - อ่านฟรี หนึ่งใจรักของปีศาจน่าชัง
P. 14
ISEHARA SASARA
(ข้ามีเรื่องจะสั่งเสียเอ็งเป็นครั้งสุดท้ายหน่อย)
(ครับ ท่านผู้เฒ่า)
มันพยักหน้าหนกแน่น อยากให้อีกฝายจากไปอย่างสงบโดยไม่ต้องห่วงหน้าพะวง
ั
หลัง แต่มันคงไม่มีทางส่งปีศาจเฒ่าผู้เป็นที่รักไปสู่สุคติได้ หากยังไม่เลิกหวั่นวิตก
้
(อีกไม่นานข้าคงตองไปแลว หลังจากนั้นเอ็งจะตองอาศัยอยูที่นี่เพียงล�าพัง และ
่
้
้
บางครั้งมันก็อาจจะท�าให้เอ็งรู้สึกอ้างว้าง หรือเปล่าเปลี่ยวได้)
ท้งท่ท�าใจไว้แล้วว่าสักวันจะต้องลงเอยแบบน้ แต่เจ้าปีศาจก็ยังจินตนาการไม่
ั
ี
ี
ั
ึ
ี
ออกอยู่ดีว่าจะเกิดอะไรข้นหากช่วงเวลาน้นมาถึง เพราะท่ผ่านมามันมีพวกพ้องอยู่ด้วย
เสมอ จึงไม่เข้าใจว่า ‘การอยู่ตัวเดียว’ นั้นเป็นอย่างไร
่
ั
ั
ี
ั
้
ั
ั
ี
ั
่
�
ู
ั
้
ถงกระนนกพยกหน้ารบทงทยงหนกอก มนต้องตงใจฟงคาสงเสยของผ้เฒ่าให้
ึ
ั
็
้
ั
ดี และจดจ�าไว้ให้ขึ้นใจ
ั
(ไม่ว่าเอ็งจะเหงาแค่ไหน ก็ห้ามเข้าใกล้มนุษย์เด็ดขาดเข้าใจไหม พวกน้นเรียก
ั
เผ่าพันธุ์ของเราว่า ‘ปีศาจน่ารังเกียจ’ จึงไม่กล้ามาเฉียดภูเขาท่พวกเราอาศัยอยู่ ดังน้น
ี
เอ็งก็ห้ามออกไปจากท่น่เหมือนกัน ถ้ามนุษย์รู้เร่องดอกไม้เข้าละก็ อาจจะยกพวกมา
ี
ื
ี
รุกรานแล้วจับเอ็งไปฆ่าก็ได้)
ดอกไม้สีฟาเป็นท้งอาหารและแหล่งพลังงานท่ส�าคัญย่งของพวกปีศาจ หากไม่
ิ
ั
ี
ี
ได้กินดอกไม้ทุกวัน พวกมันจะตายในไม่ช้า แต่มนุษย์ไม่รู้ว่าดอกไม้ชนิดน้เป็นเสมือนยา
ครอบจักรวาลส�าหรับพวกเขา
(ครับ ท่านผู้เฒ่า)
เจ้าปีศาจรับปากเป็นมั่นเป็นเหมาะ
มันเองก็เคยได้ยินเรื่องนี้มานับครั้งไม่ถ้วน จึงรู้ดีว่ามนุษย์กับเผ่าพันธุ์ของตนไม่
อาจอยู่ร่วมกันได้
(ผมจะไม่เข้าใกล้มนุษย์เด็ดขาด แล้วก็จะไม่ไปจากที่นี่แน่นอนครับ)
11
