Page 12 - อ่านฟรี หนึ่งใจรักของปีศาจน่าชัง
P. 12
เจ้าปีศาจก�าลังเร่งรีบ หัวกลมๆ และหางแบนใหญ่ของมันกระเพื่อมเป็นจังหวะ
ั
ี
ั
ื
ขณะต้งหน้าต้งตาไต่ลงไปตามทางลาดชันด้วยแขนขาส้นๆ พ้นท่บริเวณหุบเขาขรุขระและ
ั
เต็มไปด้วยโขดหินแหลมคม บนร่างอ่อนนุ่มของมันจึงมีบาดแผลเล็กๆ กระจายอยู่ท่ว แต่
ั
เจ้าปีศาจไม่มีเวลามาใส่ใจกับความเจ็บปวด
มันเทินภาชนะหินไว้บนหัว ในนั้นบรรจุน�้าใสที่เพิ่งตักมาจากล�าธาร แต่ไม่ว่าจะ
ื
ื
รีบเร่งแค่ไหน เจ้าปีศาจก็ต้องคอยประคองเพ่อไม่ให้น้ากระฉอก ดังน้นจึงเคล่อนไหวได้ช้า
ั
�
ยิ่งกว่ากระต่ายปาตัวจ้อยเสียอีก
เม่อเห็นเจ้าปีศาจมาปรากฏตัวในหุบเขาอย่างผิดวิสัย สัตว์ปาน้อยใหญ่ต่างก ็
ื
ผวาหลบเข้าพุ่มไม้ พวกมันคงกลัวว่าจะถูกโจมตี หากเผลอสบตากับปีศาจอัปลักษณ์ท ่ ี
แม้แต่มนุษย์ยังหวั่นเกรง
(อย่ากลัวเลย! ฉันเป็นมิตร! ไม่ท�าอะไรโหดร้ายหรือไม่ดีหรอก!)
ั
เจ้าปีศาจร้องบอกสัตว์เล็กสัตว์น้อยท่ก�าลังอกส่นขวัญแขวนอยู่ในใจขณะคลาน
ี
ไปข้างหน้าอย่างเอาเป็นเอาตาย กระท่งหลุดจากหุบเขาและดงปาทึบ แหล่งท่อยู่อาศัย
ี
ั
ของตนก็ปรากฏสู่สายตา
รอบบึงสีฟาใสกระจ่างมีดอกไม้ลักษณะคล้ายดาวห้าแฉกสีเดียวกันบานอยู่นับ
9
