Page 15 - อ่านฟรี หนึ่งใจรักของปีศาจน่าชัง
P. 15

่ ึ       ี      ั
                                 หนงใจรักของปศาจน่าชง


                  หลังได้ยินค�าตอบ เปลือกตาของอีกฝายก็ปดลงคล้ายกับหมดห่วง

                  (ขอโทษนะ ท่จริงข้าก็อยากจะอยู่เป็นเพ่อนเอ็งต่อ...มันค้างคาใจเหลือเกินท่ต้อง
                            ี
                                                                        ี
                                               ื
            ิ
           ท้งเอ็งไว้ แต่เอ็งเป็นเด็กเข้มแข็งเฉลียวฉลาด แถมยังมองโลกในแง่ดี อีกไม่นานก็น่าจะชิน
                                                        ี
           กับการใช้ชีวิตตัวเดียว และหาทางอยู่ร่วมกับความเปล่าเปล่ยวได้...เอ็งคงไม่เป็นอะไร
           หรอกใช่ไหม?)
                                                                    ี
                  เจ้าปีศาจพยักหน้า มันไม่ได้คิดว่าตนเข้มแข็งหรือเฉลียวฉลาดอย่างท่ผู้เฒ่าบอก
                                                                    ี
           อันท่จริงมันรู้สึกหวาดหว่นอยู่เต็มอก แต่เวลาน้มันอยากให้ปีศาจชราผู้เป็นท่รักได้ไปสู่
               ี
                                               ี
                              ั
           สุคติอย่างสบายใจ
                                                   ี
                  (ท่านผู้เฒ่า ผมอยู่ตัวเดียวได้ครับ ขอบคุณท่ช่วยสอนส่งผมตลอดเวลาท่ผ่าน
                                                                        ี
                                                           ั
           มานะครับ)
                  มันเอ่ยขอบคุณด้วยความต้นตัน ทันใดน้นไออุ่นแสนสบายจากฝามือท่อยู่บน
                                      ื
                                                ั
                                                                       ี
           ศีรษะก็ซึมซาบเข้ามาในหัวใจ
                                                                         ึ
                  (เด็กดี แม้ร่างกายข้าจะเย็นเฉียบไปแล้ว...แต่ดวงวิญญาณของข้าจะลอยข้นสู่
           ฟากฟา และคอยเฝามองเอ็งร่วมกับเพื่อนพ้องที่ล่วงหน้าไปก่อนเสมอนะ...)

                                              ู
                                           ื
                                                                        ั
                                               ้
                                               ิ
                                                            ้
                                        ี
                                ั
                                  ุ
                  มอของครอบครัวตวสดทายทเหลออย่สนแรงร่วงลงมา เจาปีศาจกอบกุมมนไว ้
                   ื
                                        ่
                                    ้
                                                                    ั
                                                       ึ
           ด้วยมือท้งสองข้าง จากน้นลมหายใจแผ่วเบาก็หยุดลงประหน่งเส้นด้ายท่ขาดสะบ้น ภายใน
                                                              ี
                  ั
                             ั
                                                             ี
                                                                 �
           ถ้าถูกปกคลุมด้วยความเงียบสงัดจนแทบจะได้ยินเสียงกลีบดอกไม้เร่ยผิวน้า เจ้าปีศาจได้
            �
                ิ
           แต่น่งน่งๆ ท่ามกลางความเงียบ มันบีบมือเห่ยวย่นท่ค่อยๆ เย็นลงและแข็งข้นทุกที พลาง
               ั
                                            ี
                                                 ี
                                                                  ึ
           อดทนต่อความปวดร้าวที่บดขยี้หัวใจ
                  สารพัดความรู้สึกโถมซัดกระจัดกระจาย ภายในหัววุ่นวายสับสน ถึงกระน้นกลับ
                                                                       ั
           มีเพียงสิ่งเดียวที่แจ่มชัดในส�านึกของมัน
                  สุดท้ายมันก็เหลือตัวเดียวแล้วจริงๆ
                                          12
   10   11   12   13   14   15   16   17   18   19   20