Page 13 - อ่านฟรี หนึ่งใจรักของปีศาจน่าชัง

่ ึ ี ั
หนงใจรักของปศาจน่าชง

ี
ี
ั
ไม่ถ้วน ท่น่ซ่อนอยู่ในภูเขาลึก แม้แต่สัตว์น้อยใหญ่ยังไม่เฉียดมาใกล้ ดังน้นไม่ต้องพูดถึง
มนุษย์เลย ยามนี้พวกพ้องตัวสุดท้ายของเจ้าปีศาจก�าลังหลับใหลอยู่ในถ�้าแห่งหนึ่งซึ่งอยู่
ไม่ไกลจากบึง

(ท่านผู้เฒ่า!)

พอร้องเรียกในใจ ปีศาจชราก็ค่อยๆ ปรือตาข้น ผิวหนังของอีกฝายเห่ยวย่นและ
ึ
ี
ั
�
ี
มีสหมองคล้าสมกับท่อาวุโสกว่ามันหลายเท่า ดวงตาท้งสองข้างแม้จะระโหยโรยแรง แต่
ี
ก็ยังแฝงแววเฉลียวฉลาดและเปียมด้วยความเมตตา
(น�้าจากล�าธารในหุบเขาครับ พอจะดื่มได้รึเปล่า?)
ี
เจ้าปีศาจใช้มือเล็กจ้อยยกภาชนะท่เทินอยู่บนหัวลงมา แล้วน�าไปจ่อใกล้ๆ ปาก
ปีศาจชราที่นอนอยู่ในสภาพอิดโรย ทว่าน�้าที่เดิมมีอยู่เต็มกลับเหลือติดก้นเพียงเล็กน้อย
เพราะกระฉอกไปเกือบหมดระหว่างที่เร่งคลานกลับมา ท�าให้เจ้าปีศาจผิดหวังจนคอตก

(ขอโทษนะครับ ท่านผู้เฒ่า...)
ปีศาจชรายื่นมือสั่นๆ ไปหามัน แล้วลูบหัวที่ก้มอยู่อย่างแผ่วเบา

(ขอโทษท�าไม ขอบใจนะ เอ็งช่างเป็นเด็กที่อ่อนโยนจริงๆ)

�
�
พูดจบก็ชะโงกหน้าไปใกล้ภาชนะแล้วจิบน้าค�าเล็กๆ เข้าปาก แม้แต่น้าสะอาด
ี
ั
บริสุทธ์ปีศาจชราก็ด่มได้เพียงเล็กน้อย ดังน้นไม่ต้องพูดถึงดอกไม้สีฟาท่เป็นอาหารของ
ิ
ื
พวกตนเลย จากประสบการณ์ที่เคยปรนนิบัติดูแลและส่งพวกพ้องกลับไปเป็นดาวบนฟา
มานับไม่ถ้วน เจ้าปีศาจรับรู้ได้ว่าแสงแห่งชีวิตใกล้จะมอดลงแล้ว
(โอ้ น�้าเย็นชื่นใจจัง ชักมีเรี่ยวแรงขึ้นมาหน่อยแล้ว)

ความปล้มปีติจากผู้อาวุโสถ่ายทอดมาจนเจ้าปีศาจพลอยดีใจไปด้วย มันอยาก
ื
ให้อีกฝายดื่มน�้านี้แล้วกลับมาแข็งแรงดังเดิม แต่คงเป็นไปไม่ได้
‘เวลานั้น’ ที่เตรียมใจไว้ว่าจะต้องมาถึงในสักวันก�าลังคืบคลานเข้ามาแล้ว

ท้งร่างต่นเกร็งอย่างเป็นกังวล ปีศาจชราวางมือเห่ยวย่นลงบนหัวของมันอีกคร้ง ั
ื
ั
ี
10