Page 54 - อ่านฟรี! นภาจันทร์กระจ่าง
P. 54
¨ÇÕèÃÑèÇ
ี
ิ
กับเสียงจ้งหรีดเรไร ในจุดท่สอดประสานกันกลับมีความว่างเปล่าเงียบสงบอย่าง
ั
น่าประหลาด ขณะท่เซียวซู่หานน่งใจลอยอยู่ตรงน้น แสงพลันสว่างวาบข้นเบ้องหน้า
ื
ี
ึ
ั
คล้ายหิ่งห้อยตัวหนึ่ง หลังจากนั้นแสงระยิบระยับก็ล่องลอยจากในต้นไม้สูงใหญ่น่า
ครั่นคร้าม ลอยวนไปมาอยู่ข้างธารน�้าสายเล็กทางปลายเท้าเขา
ในวัยเยาว์เซียวซู่หานเคยเห็นห่งห้อยสองสามตัวในสวนหลังเคหา แต่กลับ
ิ
ไม่เคยเห็นเป็นฝูงใหญ่เช่นน้มาก่อน เปล่งแสงกะพริบโอบล้อมเขาไว้ ขณะท่เขาคิด
ี
ี
ั
ึ
อยากจับไว้สักตัวหน่ง แสงสีเงินยวงพลันแฉลบผ่านข้างกายเขาไป น่นเป็นกระบ ่ ี
ของเปียนซว่ เซียวซู่หานมิรู้ว่าเหตุใดเขาถึงชักกระบ่ แต่เห็นว่าท่วงท่ากระบ่อ่อนโยน
ี
ี
ี
ี
ี
ชัดว่ามิใช่วิชากระบ่เทียนเยว่ ปลายกระบ่ของเขาฟาดผ่านไปทางห่งห้อยเหล่าน้น
ั
ิ
ี
ี
ื
ิ
ี
ั
น�ากระแสปราณท่มองไม่เห็นฉุดห่งห้อยฝูงน้นเคล่อนท่ไปตามแนวกระบ่ ภายใต้
ี
ี
แสงจันทร์พร่างพราว มือกระบ่หนุ่มร่ายร�ากระบ่ยาว ปลายกระบ่อาบแสงห่งห้อย
ิ
ี
เงาร่างปราดเปรียวสง่างาม ราวเซียนผู้ถูกขับลงจากสวรรค์ก็มิปาน
เซียวซู่หานมองด้วยความตกตะลึงอย่างไม่รู้ตัว จนเม่อห่งห้อยเหล่าน้นบิน
ื
ิ
ั
จากไปช้าๆ ถึงได้สติกลับมา เอ่ยถามเปียนซวี่ “นี่คือวิชากระบี่ใด น่าสนใจนัก”
ี
ี
ี
เปียนซว่เก็บกระบ่เข้าฝักพลางส่ายหน้า “วิชากระบ่น้ปราศจากพลังท�าร้าย
ี
ผู้คน ร่ายร�าเป็นการละเล่นได้เพียงเท่าน้น ข้าเป็นคนคิดข้นยามเบ่อในวัยเยาว์ ไม่ม ี
ื
ึ
ั
ชื่อเรียก”
ิ
เซียวซู่หานย้ม “แม้ท�าร้ายผู้คนมิได้ แต่น�ามาใช้ฆ่าเวลาได้ดีย่งนัก ข้าจะ
ิ
ตั้งชื่อวิชากระบี่นี้ให้เจ้า มิสู้เรียกว่ากระบี่หิ่งห้อยเคลื่อนคล้อย”
เปียนซวี่ตอบรับค�าหนึ่งอย่างไม่ใส่ใจนัก “ก็ดี”
ั
หลังจากเซียวซู่หานเห็นว่าลมปราณของเขาสงบแล้ว ท้งยังกลับมามีท่าท ี
เย็นชาอย่างยามปกติก็มีความคิดผุดข้นในใจ อยากหยอกเย้าเขาสักหน่อย เลยจงใจ
ึ
เอ่ยขึ้นว่า “เมื่อครู่หลังเจ้าถูกฉินไร้เสียงช่วงชิงสตินึกคิดไป รู้หรือไม่ว่าเกิดสิ่งใดขึ้น”
เปียนซวี่เหลือบมองเขาแวบหนึ่งอย่างเย็นชาก่อนตอบเบาๆ “มิรู้”
“สตรีผู้นั้นล่อลวงเจ้าไป แถมยังลวนลามเจ้าด้วย” เซียวซู่หานเอ่ยจบ เดิม
ี
ั
คิดว่าเปียนซว่คงเผยท่าทีกระอักกระอ่วนออกมา ใครเล่าจะรู้ว่าแม้กระท่งเปลือกตา
ของเขายังมิกะพริบสักครั้งเดียว ราวกับไม่ได้ให้ความสนใจเรื่องนี้เลย
51
