Page 49 - อ่านฟรี! นภาจันทร์กระจ่าง
P. 49
¹ÀҨѹ·Ã¡ÃШ‹Ò§
เปียมด้วยความอาวรณ์ วิญญาณภรรยาของเขาจึงส�าแดงกายออกมากระมัง
ื
ื
ี
เปียนซว่กลับหมุนกาย สีหน้ายังคงเย็นชาเหมือนทุกเม่อเช่อวัน ก�าหมัด
พูดไปยังทิศทางของเสียง “ข้ามิได้เจตนารุกล�้า จะไปประเดี๋ยวนี้”
“ช้าก่อน!”
หลังเสียงตะโกนเบาๆ น้ ปอมปราการเส่นอิงในแสงสนธยาก็มีแสงไฟดวง
ี
ิ
หน่งสว่างวาบข้น ท่น่นเป็นเรือนแยกแห่งหน่งท่เซียวซู่หานเพ่งเดินผ่านมา แสงไฟ
ึ
ั
ึ
ิ
ี
ี
ึ
ส่องกระทบลงบนม่านผืนใหญ่ที่พลิ้วไสว สะท้อนร่างหญิงสาวผู้หนึ่งออกมา
ี
ี
“หว่านฉิงตายไปหลายปีดีดัก ท่านยังนึกมาเย่ยมนางได้ ไยมินึกมาเย่ยม
คนเป็นๆ อย่างข้าผู้นี้บ้าง” สตรีผู้นั้นถอนหายใจ เอ่ยเสียงเบา
ถ้อยค�านี้ของนางฟังดูตัดพ้อต่อว่า เซียวซู่หานรู้ได้โดยปริยายว่านี่มิใช่การ
ปรากฏกายของภรรยาผู้ล่วงลับของเปียนซวี่ แต่เป็นพันธะชู้สาวที่มิรู้ว่าเขาไปก่อไว้
แห่งหนใด
ั
แน่นอนว่าหญิงสาวผู้น้นย่อมมองเห็นเซียวซู่หานเช่นกัน นางเอ่ยถามเบาๆ
“แขกท่านนี้คือผู้ใด?”
ี
ึ
ั
เปียนซว่เงียบงันไปครู่หน่งจึงเอ่ยตอบ “น่คือประมุขน้อยของเคหาล่วเหมย
ี
เจ้าอย่าได้...”
หญิงสาวผู้นั้นหัวเราะแทรกประโยคของเปียนซวี่เบาๆ “ที่นี่ผุพังเช่นนี้ มิมี
สิ่งใดต้อนรับแขกส�าคัญ สตรีตัวเล็กๆ เช่นข้าท�าได้เพียงบรรเลงฉิน ขับกล่อมจิตใจ
ท่าน”
ขณะที่เซียวซู่หานงุนงงก็ได้ยินเปียนซวี่กระซิบจากทางด้านหลัง “ระวัง!”
�
้
ิ
ั
ได้ยินเสียงฉินกังวานราวนาไหลดังออกมาจากหลังม่านผืนน้น พล้วไหว
ื
ขาดห้วง เสียงดนตรีลอยเอ่อยก้องกังวาน เซียวซู่หานได้ฟังจิตใจก็พลันปันปวน
ลุ่มหลงล่องลอย ทันใดน้นกระแสความต่นตระหนกแล่นเข้ามาในสติสัมปชัญญะ
ั
ื
ที่หลงเหลือ ฉินไร้เสียง นี่เป็นฉินไร้เสียงแน่!
ิ
ว่ากนว่าเสียงฉนของฉนไร้เสยงน้นบรรเลงจากการฝกกาลงภายในชนสูง
ั
ั
้
ั
ิ
�
ี
ั
46
