Page 48 - อ่านฟรี! นภาจันทร์กระจ่าง
P. 48

¨ÇÕèÃÑèÇ


            เบาๆ “ข้าจะไปดูสักหน่อย”

                   “ดูอะไร”
                   เปียนซวี่ไม่ได้ตอบค�าถามนี้ เพียงเดินตรงไปข้างหน้า
                   เซียวซู่หานรู้สึกว่าท่าทางเช่นน้ของเขาไม่ปกติ เม่อมิอาจถามหาเหตุผลได้
                                         ี
                                                       ื
            จึงตามเขาไปที่ปอมปราการเสิ่นอิง ไปดูให้ชัดเสียเลย


                                                      ื
                   ประตูหลักของปอมปราการสูงใหญ่ย่งนัก แต่เม่ออยู่ในแสงยามโพล้เพล้
                                              ิ
            มืดสลัวน้กลับชวนให้รู้สึกคร่นคร้าม เม่อเดินเข้าประตูไป ส่งท่สะท้อนเข้าสู่สายตาม ี
                                                         ี
                   ี
                                                       ิ
                                         ื
                                 ั
                                                        ้
                                ี
                                ่
                                       ้
                                       ี
                              ่
                                     ์
            เพียงความรกร้างว่างเปลาสพยางคน ภายในปอมปราการกวางขวางมาก จากบ่อน้า �
            แห้งเหือดก�าแพงทลายน้นมองเห็นความเจริญเฟองฟูในยามน้นของท่แห่งน้ได้ไม่
                                                                     ี
                                                           ั
                               ั
                                                                ี
            ยาก เซียวซู่หานมองไปรอบๆ ภายในใจพลันรู้สึกหดหู่เป็นที่สุด ภายหน้ามิรู้ปีไหน
            เดือนใด เคหาลั่วเหมยคงต้องตกอยู่ในสภาพนี้เช่นกัน
                     ื
                   เม่อเขาได้สติกลับมาถึงพบว่าเปียนซว่ไม่ได้อยู่ข้างๆ แล้ว ภายในลานกว้าง
                                              ี
                                                      ้
                                       ี
                                          ้
                               ื
                                                      ู
                                   ่
                            ี
              ่
              ี
               �
                                                               ั
                                                                  ู
                                                ่
            ทชารดทรดโทรมบดน้เหลอแตเขาเพยงผเดยว นนทาใหรสกหวาดกลวอยบาง เขา
                                                                  ่
                                                                   ้
                                                       ึ
                                                  �
                                            ี
                          ั
                    ุ
                                                ั
                ุ
                                          ู
                                                     ้
                                              ่
                                              ี
                                                         ี
            รีบตามหาเปียนซว่ หาไปหามาในลานหลายทจึงเจอเปียนซว่ทนอกก�าแพงสวนด้าน
                                                         ่
                          ี
                                                        ี
            หลัง พบเขายืนเหม่ออยู่หน้าหลุมฝังศพหลุมหนึ่ง ไม่รู้ว่ายืนดูมานานเพียงใดแล้ว
                   เซียวซู่หานย่องเข้าไปอย่างระมัดระวังจึงเห็นว่าบนหลุมศพเขียนไว้ว่า ‘หลุม
                                                                      ็
                                  ี
                                  ่
                               ั
                 ี
                        ิ
                                          ี
            ศพเซวยหว่านฉงภรรยารก’ ทจรงแล้วเพยงมองจากท่าทางเหม่อลอยของเขากเดา
                                    ิ
            ได้มิยาก น่คือหลุมฝังศพภรรยาของเขา เพียงแต่ในตอนแรกเซียวซู่หานคิดมิถึงว่า
                    ี
            เดิมภรรยาของเขาเป็นคนในตระกูลเซวีย
                   ขณะท่เขาช่งใจว่าจะเอ่ยปลอบใจหรือเดินจากไปเงียบๆ ทันใดน้นก็ได้ยิน
                                                                  ั
                        ี
                           ั
            เสียงหนึ่งดังมาจากภายในปอมปราการ “ข้าก็นึกสงสัยว่าผู้ใดบุกรุกเข้าพื้นที่เก่าแก่
            ของปอมปราการเสิ่นอิง ที่แท้ก็เป็นท่าน”
                                              ึ
                                                                  ี
                                                                   ั
                   ฟังจากเสียงแล้วเป็นหญิงสาวนางหน่ง แต่มิรู้ผู้พูดอยู่ห่างออกไปก่จ้ง เสียง
              ั
                                                     ี
            น้นลอยมาอย่างยืดยาน ก�าลังภายในระดับน้ไม่ใช่ระดับท่คนหนุ่มสาวจะฝกถึงอย่าง
                                             ี
            แท้จริง
                                                           ี
                   ท่ามกลางความประหลาดใจเซียวซู่หานพลันนึกไปว่า น่คงมิใช่ว่าจิตใจเขา
                                                                      45
   43   44   45   46   47   48   49   50   51   52   53