Page 50 - อ่านฟรี! นภาจันทร์กระจ่าง
P. 50
¨ÇÕèÃÑèÇ
ี
ี
ั
ิ
่
ู
ดดวิญญาณ ช่วงชิงสต อนตรายไร้ทเปรยบ เคราะห์ดีท่บิดาสอนเขาต่อต้านเสียงฉิน
ี
ั
ั
ิ
ั
ี
ั
ิ
ชนิดน้ต้งแต่เน่นๆ เซียวซู่หานไม่กล้าละเลยหม่นแคลน รีบน่งลงกล้นหายใจต้งสมาธ ิ
ี
ไม่กล้าโคจรก�าลังภายในต่อต้านสุ่มส่สุ่มห้า เพียงขจัดความคิดว่อกแว่กในใจออกไป
ท�าหูทวนลมมิยินมิฟังเสียงฉิน
ึ
มิรู้ผ่านไปนานเท่าใด เสียงฉินน้นค่อยๆ หยุดลง เซียวซู่หานจึงลืมตาข้น
ั
ี
ื
ทันใดน้นพบว่าเปียนซว่ไม่ได้อยู่ข้างตัวเขาแล้ว แสงเงาในเรือนเบ้องหน้าวูบไหว
ั
สะท้อนเงาร่างของคนสองคน
“พี่เปียน ในที่สุดข้าก็ได้เจอท่านอีกครั้ง” หญิงสาวชุดขาวหลังม่านกุมแขน
ี
เปียนซว่ ดึงให้เขามาอยู่ข้างกายตนเอง ท้งสองอิงแอบแนบชิด กระซิบเอ่ย “ท่านยัง
ั
จ�าข้าได้หรือไม่”
เปียนซวี่เพียงนั่งอยู่ที่นั่น มิพูดมิจา สีหน้านิ่งทื่อ
หญิงสาวจับจ้องเขาอยู่นาน ก่อนจะคล้องคอแล้วซบศีรษะลงบนไหล่ของ
ิ
เขา “ท่านอยู่ข้างกายข้า ข้ามีความสุขย่งนัก” เม่อสัมผัสได้ว่ากล้ามเน้อบนกายของ
ื
ื
เปียนซว่พลันกระตุกเกร็ง นางก็หัวเราะข้นเบาๆ น้วมือเรียวท้งสิบลูบไล้ผ่านฉินท่อย ู่
ี
ึ
ั
ิ
ี
ข้างกาย ปากเอ่ยว่า “พี่เปียน ท่านจ�าหว่านฉิงมิได้แล้วหรือ”
ึ
ึ
ื
ี
เม่อเสียงฉินดังข้น นัยน์ตาเปียนซว่เล่อนลอยข้นในทันใด คล้ายจมอยู่ใน
ื
ึ
้
ึ
ั
่
ั
้
ึ
�
ิ
หวงความฝนอนหอมหวาน เขายกมอขนโอบเอวหญงสาว พมพาขนเบาๆ “หวานฉง”
ิ
้
ื
ึ
�
ิ
รอยย้มของหญิงสาวกดลึกข้น ทว่าหางตากลับมีหยาดน้าตาคลออยู่จางๆ
ึ
ั
นางเงยหน้าข้นหมายประทับจุมพิตลงบนริมฝีปากเปียนซว่ ทันใดน้นกลับได้ยินเสียง
ี
ตะโกนลั่น “เปียนซวี่ เจ้าตั้งสติ! นั่นมิใช่ภรรยาเจ้า!”
ี
ั
่
ี
ู
ั
้
ั
ยามนหญิงสาวถกขดจังหวะ ความอบอายพลนแปรเปลยนเป็นความ
ื
ั
ู
ื
ึ
่
ิ
เดอดดาล มอขวายกขนโบก ทานองฉนทแฝงด้วยปราณแท้ไร้รปร่างซดเข้าใส่ผ้มา
ี
ู
้
�
ใหม่ เซียวซู่หานเอ้ยวกายหลบโดยพลัน มือข้างหน่งกระชากม่านท่พล้วสะบัดน้นลง
ั
ี
ี
ิ
ึ
กล่าวเสียดสี “อิสตรีอย่างเจ้า ล่อลวงบุรุษเชียวหรือนี่?”
เม่อเขาพูดจบถึงมองเห็นใบหน้าของสตรีหลังม่านได้ชัดเจน นางเป็นสตร ี
ื
รูปโฉมงดงามเพริศพริ้งผู้หนึ่งจึงชะงักไปโดยมิรู้ตัว
หญิงสาวมีสีหน้าโกรธเกรี้ยวอย่างชัดเจน กัดฟันกรอดคลี่ยิ้มเย็น “ประมุข
47
