Page 55 - อ่านฟรี! นภาจันทร์กระจ่าง
P. 55
¹ÀҨѹ·Ã¡ÃШ‹Ò§
ี
“เจ้าจ�าไม่ได้รึ?” เซียวซู่หานเดินเข้าไปใกล้เปียนซว่อย่างไม่ยอมแพ้ กอด
ี
ี
ิ
ึ
เขาไว้มือหน่งแล้วเอ่ย “นางคล้องคอเจ้าเช่นน้ เรียกเจ้าพ่เปียนเสียงหวานหยาดเย้ม
เจ้าจ�ามิได้เลยหรือ”
ิ
ี
เปียนซว่ก้มหน้ามองเซียวซู่หานท่ซบอยู่บนแผ่นอกตน ขมวดค้วเล็กน้อย
ี
“ประมุขน้อยเซียว หากท่านยังโอ้เอ้เช่นน้ ค่าน้พวกเราก็ต้องค้างคืนในปาเขาแล้วล่ะ”
ี
ี
�
เซียวซู่หานเห็นใบหน้าเขาต้งแต่ต้นจนจบก็อดผิดหวังมิได้ ปล่อยแขนลง
ั
แล้วเอ่ย “มิต้องรีบ รออีกเดี๋ยวเดียว”
“รออะไร?”
ี
เขาเอ่ยค�าถามน้ได้เพียงมินานก็รู้ค�าตอบ เห็นคนควบม้าถือคบไฟขบวน
ึ
ยาวเหยียดข้นมาจากทางเดินเขาคดเค้ยว แสงไฟฉายข้นฟา ส่องสว่างจนเส้นทาง
ี
ึ
ภูเขาราวกลางวัน จึงเห็นได้ชัดว่าคนเหล่านี้สวมเครื่องแต่งกายของเคหาลั่วเหมย
ื
ั
เม่อพวกเขาเข้ามาใกล้ องครักษ์หนุ่มเหล่าน้นก็พากันลงจากม้า คุกเข่าลง
เบื้องหน้าเซียวซู่หานแน่นขนัด ก่อนจะกล่าว “นายน้อย เหล่าผู้ใต้บัญชามาช้าแล้ว”
ั
ี
ึ
ตรงน้นมีเพียงองครักษ์นายหน่งท่ยืนอยู่ เขาไม่เพียงแต่มิคุกเข่ากลับก้าว
ี
ึ
ี
ข้นหน้ามาตะคอกเซียวซู่หานเสียงดุดัน “หลายวันน้ท่านถ่อไปท่ใดมา รู้หรือไม่ว่า
พวกข้าแทบจะพลิกแผ่นดินหนานหยางกันให้สิ้น!”
ี
้
่
ี
ื
่
ุ
่
่
ั
ู
้
ี
เซยวซหานกลบไมแสดงสหนาขนเคอง เพยงมยหนาเอย “เหลาเกา หลาย
่
่
ุ
วันมานี้ข้าเกือบตายไปตั้งหลายครั้งเชียวนะ!”
ั
องครักษ์นายน้นามว่าเกาอว่ โตมากับเซียวซู่หานต้งแต่เด็ก ท้งสองแม้ได้
ั
ี
ี
ื
ช่อว่าเป็นนายเป็นบ่าว ความจริงกลับสนิทกันดังร่วมสายเลือด เซียวซู่หานย่อมไม่
ั
วางมาดนายน้อยอะไรน่นกับเขา เพียงชิงเอ่ยถ้อยค�าน่าสงสารไปก่อนสองประโยค
ื
เม่อเกาอว่ได้ฟังสีหน้าก็ชะงักงันไปดังคาด ก้าวเข้ามาจับเขาลูบๆ คล�าๆ ข้นๆ ลงๆ
ึ
ี
“ท่านบาดเจ็บหรือ”
ิ
ี
ี
เซียวซู่หานย่งดูอ่อนเร่ยวแรง พิงกายเขาแล้วเอ่ย “เร่องน้พูดแล้วยาว พวก
ื
เราลงเขากันก่อน เจ้าเอาโอสถโสมมังกรหิมะมาให้ข้าสองเม็ด แล้วก็เขา...”
ี
เขากล่าวถึงตรงน้ก็หันกายปรายตามองเปียนซว่แวบหนง ก่อนจะถอน
ี
ึ
่
52
