Page 57 - อ่านฟรี! นภาจันทร์กระจ่าง
P. 57
¹ÀҨѹ·Ã¡ÃШ‹Ò§
ื
�
ี
ต้งกระโจมไว้ท่ตีนเขา เม่อครู่ส่งคนไปเตรียมน้าร้อนและฟูกนอนให้ล่วงหน้าแล้ว
ั
ั
ั
�
้
ี
ี
ึ
้
ั
่
ี
้
ึ
นายน้อยจะได้อาบนาพกผ่อนทนททไปถง” เขาเว้นวรรคก่อนเอ่ยขนอกครง “ใน
ี
ปาเขาล�าเนาไพรเช่นน้ย่อมไม่สุขสบายเท่าในเคหา กลับไปแล้วท่านค่อยพักผ่อน
ให้เต็มที่เถิด ดูท่านสิ โตมาจวบจนอายุยี่สิบปีแล้ว ไหนเลยจะเคยล�าบากเช่นนี้”
�
พอเขาเอ่ย เซียวซู่หานก็ตระหนักได้ว่าเขามิเคยไม่อาบน้านานหลายวัน
ึ
ื
ั
เช่นน้มาก่อน จึงรู้สึกไม่สบายตัวข้นมาฉับพลัน เม่อถึงละแวกกระโจมก็ส่งให้คน
ี
ึ
ั
ั
�
เตรียมอ่างน้าร้อนทันที อาบแช่อยู่หน่งช่วยามเต็มๆ จากน้นก็ถูกองครักษ์ใต้บัญชา
ช้อนขึ้นมา อุ้มไปบนเตียงที่ปูด้วยผ้าไหมอุ่น เขาเหยียดแขนกางขาไปบนเตียงอย่าง
ิ
ี
เกียจคร้าน ราวกับในยามน้เพ่งได้เกิดเป็นมนุษย์อีกคราก็มิปาน ลอบคิดว่าการ
รอนแรมท่องยุทธภพน้นมิใช่ชีวิตมนุษย์เลยจริงๆ เขานอนกลางดินกินกลางทราย
ั
มาหลายวัน อ่อนระโหยโรยแรงมาต้งแต่ทีแรก ศีรษะหนุนลงบนหมอนได้ไม่เท่าใดก ็
ั
จมลึกในห้วงนิทรา หลับสนิทไร้ซึ่งความฝัน
รุ่งเช้าวันต่อมา ขณะงัวเงียจู่ๆ ก็มีเสียงดังมาจากนอกกระโจม เสียงหน่ง ึ
หนักแน่นสุขุมซ่งย่อมเป็นเกาอว่ ได้ยินเขาเอ่ย “วันน้นายน้อยยังมิต่น จอมยุทธ์น้อย
ี
ี
ึ
ื
เปียนหากมีข้อความก็เชิญถ่ายทอดผ่านทางข้า”
ั
ี
ี
จากน้นก็ได้ยินเปียนซว่เอ่ย “ท่านโปรดแจ้งประมุขน้อย ข้าเปียนซว่ยังมีธุระ
ติดพัน ต้องขอตัวก่อน”
ั
ื
ี
ี
ี
ั
เกาอว่ตอบ “ในเม่อเป็นเช่นน้ข้าน้อยคงไม่อาจร้ง ท่น่มีม้าเหง่อโลหิตช้นด ี
ื
ี
ึ
ตัวหน่ง มอบให้จอมยุทธ์น้อยเป็นเคร่องทุ่นแรง ขอให้จอมยุทธ์น้อยเปียนเดินทาง
ื
ปลอดภัย”
ี
ั
เปียนซว่ก็มิได้ปฏิเสธ เพียงพยักหน้าเบาๆ ดึงเชือกบังเหียนม้าตัวน้นแล้ว
หมุนกายหมายจากไป ทันใดนั้นก็มีเสียงหนึ่งตะโกนขึ้นทางด้านหลัง “ช้าก่อน!”
กลับเป็นเซียวซู่หานท่เลิกกระโจมแล้วว่งออกมา บนกายเขาสวมเพียงชุด
ี
ิ
ื
ี
ตัวใน เหยียบส้นรองเท้า เห็นได้ชัดว่าเร่งร้อนออกมา เกาอว่ตกใจ รีบถอดเส้อคลุม
ตัวนอกแล้วคลุมให้เขา เอ่ยถาม “นายน้อยไยเร่งร้อนเช่นนี้”
54
