Page 48 - อ่านฟรี! สตรีเช่นนี้หาใดเหมือน

สตรีเชนน้หำใดเหมือน
46 สตร ีเช นน ี ี ้หำ ใดเหม ือน

ี
ื
ี
้
้
ั
่
เขาไปในบาน ดบเทยนในมอลง ขณะทนางจะลงกลอนประตนนเสวยนหลงเฟย
ี
ิ
ั
ู
้
เห็นชายผู้หนึ่งงัดประตูที่นางก�าลังจะปิดลง นางตกตะลึงแล้วหันหลังจะหนี
แต่ชายผู้น้นหรือจะให้นางหนีไปได้ เขาดึงตัวนางกลับมาด้วยมือเดียว
ั
ี
เหว่ยงนางลงเตียงท่ปกคลุมไปด้วย½ุ†นหนาอย่างรุนแรง และใช้สองมือกุมล�าคอ
ี
ขาวละเอียดของนาง...
ึ
ี
ภาพความทรงจ�าหยุดเพียงเท่าน้ เสวียนหลิงเฟยก็ฟ„œนข้นมาจากความ
ึ
ี
ั
ื
ั
ทรงจ�าของหยกในเวลาเดียวกัน นางท่ฟ„œนข้นน้นหน้าขาวซีดด่งหิมะ เหง่อไหล
ท่วมตัวราวกับป†วยหนักเช่นนั้น แม้จะยืนยังทรงตัวไม่อยู่
“คุณหนู!” เสวียนเสี่ยวเจาเพิ่งจะเปิดประตูเข้ามาก็พบเสวียนหลิงเฟยที่
ล้มตัวลงจึงรีบเข้าไปพยุงตัวนางไว้ “คุณหนูเป็นอันใดหรือ เกิดอันใดขึ้น?”
ท่าทางของนางท�าเอาเสวียนเส่ยวเจาและเสวียนจ่อม่อตกตะลึงย่งนัก
ี
ื
ิ
ี
โดยเ©พาะเสวียนเส่ยวเจาท่ขณะพยุงตัวคุณหนูไว้ พบว่าเหง่อของนางเป‚ยกซึม
ื
ี
ไปทั่วเสื้อคอป้ายและกระโปรงป˜กลายดอกจืëอจิ่น ด้วยด้ายเงิน
7
ิ
“ไป...พาข้าออกจากท่น่” เสวียนหลิงเฟยอ่อนแอย่งนัก น่เป็นคร้งแรกท ี ่
ี
ั
ี
ี
นางรู้สึกอ่อนแอเช่นนี้หลังค้นพบความสามารถสัมผัสพิเศษของตน
ทั้งสองคนเห็นนางเป็นเช่นนี้ก็ไม่กล้าถาม รีบพานางจากไป
เม่อท้งสามคนจากไปแล้วภายใต้ต้นพุทราจีนมีเงาสีขาวค่อยๆ ปราก¯
ั
ื
ั
ึ
ี
ข้น เงาสีขาวน้นเลือนรางย่ง มองไปยังแผ่นหลังท่จากไปของพวกเขาด้วยสายตา
ิ
อ้างว้าง...
ั
ื
หิมะปกคลุมท้งเมืองหลวงดุจเส้อคลุมขนห่านขาวบริสุทธìอันกว้างใหญ่
ิ
ิ
หิมะมหาศาลเช่นน้ท�าให้ผู้คนเผยรอยย้มปล้มป‚ติ หิมะหนาเป็นเร่องมงคลส�าหรับ
ี
ื
ื
บ้านเมือง
7 ดอกจื๋อจิ่น คือ ดอกไวโอเล็ตชนิดหนึ่ง