Page 45 - อ่านฟรี! สตรีเช่นนี้หาใดเหมือน
P. 45

หม่เอิน 43
                                                                   ี
                                                                   ี หม่เอิน
           ชัดว่าถูกเปลวไฟแผดเผา แต่ถูกระงับเหตุไว้ทันกาลเลยเสียหายเพียงคร่งเดียว
                                                                     ึ
                                     ่
                                                                      ้
                                 ั
                                                 ่
                                         ั
                       ี
                  ุ
                                                                      ี
           ทว่าต้นพทราจนด้านนอกกลบไมเป็นอนใด พอผานลมผ่าน½นมานานเช่นนใบไม  ้
           แห้งท่ตกลงจากต้นทับถมกันเต็มลานบ้านไปหมด ผลพุทราก็หล่นเกล่อนกระจาย
                ี
                                                                 ื
           กลายเป็นปุ‰ยของผืนดินนี้อีกครั้ง
                                ิ
                  เสวียนหลงเฟยหยบแท่งจุดไฟและจุดตะเกียงทเตรยมไว้ก่อนหน้านนขน
                          ิ
                                                                      ั
                                                                      ้
                                                                        ึ
                                                                        ้
                                                      ี
                                                         ี
                                                      ่
           เดินเหยียบใบไม้แห้งแล้วมุ่งไปยังห้องโถงที่มืดสนิทกระทั่งไม่เห็นนิ้วทั้งห้า
                           ั
                                ี
                  จดหมายส่งเสียท่เสวียนเสวียเส้า½าก½˜งนางไว้บอกให้นางมาหาหยก
                                 ี
                        ิ
                      ึ
                                   ี
                                                            ิ
                                                                   ี
                                               ั
                          ี
           ประดับอีกคร่งช้นท่หายไปท่น่ หยกประดับน้นเหมือนจะเป็นส่งเดียวท่มารดาผู้
                                   ี
             ้
                                           ี
           ใหก�าเนิดท้งไว้ให้นาง คราวท่เสวียนเสวยเส้าพานางจากไปค่อนข้างเร่งรีบ จึง
                    ิ
           ท�าให้หยกประดับนั้นแตกเป็นสองส่วน
                  ผ่านไปนานหลายป‚เสวียนเสวียเส้าก็ไม่ทราบว่าหยกประดับอีกคร่งน้น
                                                                      ึ
                                                                        ั
                                             ี
                ่
                                             ่
                                      ้
                                      ิ
                                         ี
                                                                    ่
                                                                  ั
                                                                    ู
                                                                        ู
           ยงอยหรอไม แต่นนเป็นหลก°านชนเดยวทจะทาใหเสวยนหลงเฟยกลบสตระกล
            ั
                                                �
                                                   ้
                                                           ิ
                                                      ี
                                 ั
                  ื
                     ่
                          ่
                          ั
                ู
           ได้ เขาจึงให้นางกลับมาค้นหาท่เมืองเสวียนเยว่ เม่อพบหยกประดับแล้วให้รีบ
                                     ี
                                                    ื
           กลับไปจวนเสวียน
                                                      ิ
                  นางไม่อยากกลับจวนเสวียน ไม่อยากไปโดยส้นเชิง แต่นางอกตัญูต่อ
           ค�าสั่งเสียของเสวียนเสวียเส้าไม่ได้
                                               ึ
                                                             ั
                  กลับมาเยือนเมืองเสวียนเยว่ได้พักหน่งแล้ว ค่าใช้จ่ายท้งสามคนไม่น้อย
                                                   ี
           ยามเสวียนเสวียเส้าพาเสวียนหลิงเฟยท่เพ่งอายุส่ขวบ รวมถึงเสวียนเส่ยวเจา
                                           ี
                                                                     ี
                                              ิ
                                                               ั
                                                      ั
                                                                  ิ
                                                          ึ
           และเสวยนจอม่อทยงไม่ถงหกขวบมาจากจวนเสวยนนน ถงแม้ยงมเงนทองอย่    ู
                                                      ้
                                                                 ี
                                ึ
                     ื
                     ่
                 ี
                          ่
                          ี
                           ั
                                                   ี
                                                                ิ
                                                               ี
                    ื
           มาก แต่เม่อผ่านไปสิบกว่าป‚ก็ใช้จ่ายจนแทบจะไม่เหลือแล้ว เงินท่ท้งไว้ให้นางม ี
           เพียงร้อยตาลึงเท่านน ค่าพกแรมและอาหารตลอดหนงเดอนทผ่านมาใช้เงนไป
                    �
                                                                      ิ
                                                      ่
                                                      ึ
                                                         ื
                                 ั
                           ั
                           ้
                                                             ี
                                                             ่
           ไม่น้อย หากเป็นเช่นนี้ต่อไปทรัพย์สินต้องหมดสิ้นเป็นแน่
                                          ี
                     ี
                   ี
                  ท่น่คือเมืองหลวง มิใช่ป†าเขาท่พวกเขาเคยอยู่อาศัย นางไม่มีราก°านใด
              ้
                                        ั
               ี
                                                            ี
           แมมวธีท�ามาหากิน แต่หากจะยืนหยดด้วยตนเองต้องใช้เวลาอกมาก ทว่าสาวใช้
                ิ
           ของนางไม่ให้เวลาแก่นางเลย ตั้งแต่ก้าวเข้ามาเมืองหลวงเสวียนเสี่ยวเจาไม่เคย
                                        ื
           หยุดพูด บ่นว่าจะไปจวนเสวียนอยู่เร่อยมา ถ้านางต้องการความสงบก็ต้องกลับ
           ไปเยือนจวนเสวียนในไม่ช้านี้
   40   41   42   43   44   45   46   47   48   49   50