Page 43 - อ่านฟรี! สตรีเช่นนี้หาใดเหมือน
P. 43

ี หม่เอิน
                                                                   ี
                                                                หม่เอิน 41
           เขาเงยหน้ามองไป เห็นเหยียนเ©ิงเลี่ยเพื่อนสนิทก�าลังเดินมุ่งมาทางนี้
                                      ั
                  เสวียนหลิงเฟยเห็นเช่นน้นจึงรีบคลุมผ้าปิดหน้าไว้ เหลือบมองเขาแล้ว
           เดินจากไป

                  หนิงเย่ลั่วเห็นนางจะจากไปเลยรีบตะโกนขึ้นจากด้านหลัง “เจ้าเป็นสตรี
                                                              ั
                                                        ั
               ิ
           สิทธìของสตรีคือตะโกนขอความช่วยเหลือ ถ้าพบคนเช่นน้นอีกคร้งเจ้าต้องยกขา
                                                  ี
                                           ็
                     ี
                                          ่
                                                ี
                     ่
                                       ื
                                            ิ
                                            ่
             ้
                                                           ่
           แลวเตะไปทกล่องดวงใจของเขา หรอไมกวงไปท่ทคนพลุกพลาน ตะโกนขอความ
                                                  ่
           ช่วยเหลือ อย่าท�าร้ายตัวเองเหมือนเคยอีก เข้าใจไหม”
                                                                     ื
                                               ิ
                  หญิงสาวตรงหน้าเข้มแข็งเป็นอย่างย่ง ไม่เพียงแตกต่างไปจากผู้อ่น แต่
           ยังสามารถใช้จุดต�าหนิของตนไล่พวกมิหวังดีออกไปอย่างมีสติ นาง©ลาดย่งนัก
                                                                      ิ
           แต่©ลาดอย่างน่าเอ็นดู
                              ื
                                                                     �
                  “เช่นน้นมันเหน่อยเกินไป!” เสวียนหลิงเฟยไม่ได้หันหลังกลับมา น้าเสียง
                       ั
                                                      ี
                                                   ื
                                               ี
                   ั
           อ่อนโยนน้นราวกับจะหายไปในยามราตรีเช่นน้ “เร่องท่จัดการได้เพียงช่วพริบตา
                                                                   ั
           เหตุใดต้องวิ่งอย่างเอาเป็นเอาตาย?”
                                               ิ
                                                   ี
                  คนอย่างนางกลัวความวุ่นวายท่สุด ส่งใดท่จัดการได้ก็จัดการ อีกท้งนาง
                                          ี
                                                                      ั
           ไม่คิดว่าเผยจุดด้อยของตนจะเสียหายอะไร ท�าร้ายอย่างไร ในเม่อนางไร้ความ
                                                               ื
           รู้สึกต่อเรื่องเหล่านี้มานานแสนนานแล้ว
                  หนิงเย่ล่วไม่คาดว่านางจะพูดเช่นน้ เขาทอดตามองเรือนร่างอ้อนแอ้นท ่ ี
                                             ี
                         ั
           ก้าวสู่ความมืดครู่หนึ่งแล้วจึงหัวเราะออกมา
                  แม่นางผู้นี้แลดูเย็นชา ไม่คิดว่าค�าที่พูดออกมาจะเย้าหยอกเช่นนี้
                  “เจ้าหัวเราะอันใด” เหยียนเ©ิงเลี่ยมาถึงก็พบว่าเพื่อนสนิทก�าลังหัวเราะ
           กับถนนที่ไร้ผู้คน ท�าให้เขาขนหัวลุก
                  “ไม่มีอันใด” เขาส่ายหัว เห็นได้ว่าไม่อยากเอ่ยอะไรมาก
                  เหยียนเ©ิงเลี่ยก็ไม่อยากถามต่อไป เพราะจริงๆ แล้วกลัวได้ยินค�าตอบ
           ที่ไม่ควรได้ยิน เขาชะโงกศีรษะมองไปด้านหน้า “เหลียงชางจ้งกับแม่นางผู้นั้นล่ะ
           อย่าบอกว่าเจ้ามาช้าไปนะ”
                  ว่าไปแล้ว พอเห็นหนิงเย่ลั่วออกตัวช่วยสตรี เขารู้สึกตะลึงเป็นอย่างยิ่ง
                                              ั
                               ี
           แม้เพ่อนสนิทของเขาผู้น้จะไม่รังเกียจสตรีด่งเป็นอสรพิษ แต่ก็ไม่เคยเข้าหาเอง
                ื
   38   39   40   41   42   43   44   45   46   47   48