Page 44 - อ่านฟรี! สตรีเช่นนี้หาใดเหมือน

ี
สตรีเชนน้หำใดเหมือน
42 สตร ีเช นน ้หำ ใดเหม ือน
ี
ี
ื
ื
ตามท่เพ่อนกล่าวไว้ พวกสตรีล้วนร้องไห้งอแง เร่องเล็กน้อยก็กรีดร้องโวยวาย
ื
ิ
ั
ื
เป็นป˜ญหาย่งกว่าป˜ญหา เขาไม่อยากหาเร่องใส่ตัวจึงหลบหลีกเร่อยมา ดังน้น
เมื่อเห็นเขาออกหน้าไปช่วยคน ตนยังไม่กล้าเชื่อ
“ไม่มีอันใด ไปกันหมดแล้ว” ½†ายหนึ่งท�าให้กลัว อีก½†ายหนึ่งกลัวจนวิ่ง
หนี เขาได้แค่มาดูเรื่องสนุกๆ เท่านั้น
“ไปแล้วหรือ” ดูจากสีหน้าราบเรียบของเขา เหลียงชางจ้งคงคว้าเพียง
ื
ื
ึ
ลมเปล่า เลยโอบไหล่เขาไว้แล้วเอ่ยข้น “ไป ด่มกันเสียหน่อย เล่าให้เพ่อน½ูงฟ˜ง
ด้วยว่าออกหน้าช่วยสาวงามครั้งแรกรู้สึกอย่างไร”
“เจ้าใช้ตาข้างไหนมองว่าข้าช่วยสาวงาม?” หนิงเย่ลั่วใช้ศอกกระทุ้งเขา
ี
ี
เหยยนเ©ิงเล่ยหลบด้วยท่าทางคล่องแคล่ว “หากไม่ช่วยสาวงาม เจ้ามา
ท�าอันใดที่นี่ ดูงิ้วหรือ”
ดูงิ้ว? ก็คล้ายคลึงอยู่นะ...
ก่อนจากไปหนิงเย่ลั่วหันหน้ากวาดตามองถนนที่ไร้วี่แววผู้คนอีกครั้ง

ี
ื
ี
ท้องฟ้ายามวิกาลเป็นสีครามเข้มดูเปล่าเปล่ยว เม่อเลยหลังเท่ยงคืนมา
แล้วหมอกบางผันตัวเป็นผ้าแพรบางละเอียดปกคลุมทางช้างเผือกอันแพรวพราว
เอาไว้ แสงสลัวสาดส่องลงมายังเมืองหลวงอันเงียบสงบนี้ ตกแต่งเมืองหลวงให ้
งดงามน่าอัศจรรย์

เสวียนหลิงเฟยไม่ได้กลับไปโรงเตีêยม แต่มาที่ซอยอูŽถง
วันน้เป็นวันเทศกาลล่าปา ทุกคนล้วนไปเท่ยวกันหมด ถือว่าเป็นโอกาส
ี
ี
ดีที่สุดที่จะมาซอยอูŽถง
่
ิ
้
ั
พอผลักบานประตูสีด�าท่มอดไหมจากเปลวเพลิงเขาไป กลนอบช้นจาก
้
ี
ื
ิ
การท้งร้างเป็นเวลานานโชยเตะจมูกทันที ด้านในมืดสนิทแต่เสวียนหลิงเฟยกลับ
ไม่เกรงกลัวใดๆ นางก้าวขาแล้วเดินเข้าไป
ี
น่เป็นบ้านท่ถูกท้งร้างเป็นเวลานาน ตัวบ้านมอดไหม้ไปคร่งซีก เห็นได้
ี
ึ
ิ