Page 39 - อ่านฟรี! สตรีเช่นนี้หาใดเหมือน
P. 39
ี หม่เอิน
ี
หม่เอิน 37
แล้ว
ั
วันน้เป็นวันเทศกาลล่าปา แม่นางท่มี°านะมีผู้ใดท่ไม่ได้น่งรถม้าหรือน่ง
ั
ี
ี
ี
เก้ยวบ้าง? หากอยากเดินเท่ยว เหตุใดข้างกายจึงไม่มีแม้แต่เด็กรับใช้หรือสาวใช้
ี
ี
หญิงสาวตรงหน้าผูนี้เดินอยู่บนถนนล�าพัง ท่าทางเช่นนั้นไม่เหมือนเดินหลงทาง
้
เพราะนางก�าลังเดินมุ่งไปทาง½˜›งใต้
ึ
½˜›งใต้ไม่มีอย่างอ่นนอกจากโรงเตêยมและโรงสุรา ซ่งแขกต่างถ่นส่วนมาก
ิ
ี
ื
ั
ื
ล้วนพักแรมอยู่ท่น่น รวมถึงสีเส้อคลุมท่นางสวมใส่อยู่แตกต่างจากสียอดนิยม
ี
ี
ิ
่
ื
ี
�
่
ื
ในเมองหลวงช่วงหลายเดอนทผ่านมา การแต่งกายยงไปทางใต้ ทาให้เขากล้า
คาดการณ์ว่าหญิงสาวผู้นั้นไม่ใช่คนเมืองหลวงแน่นอน
ึ
ั
เขาไม่แตะตัวผู้หญิงหน่งวันก็รู้สึกผิดปกติไปท้งตัว อดกล้นมานานนับ
ั
เดือน จู่ๆ มีของส่งมาตรงหน้า เหตุใดเขาจึงจะปล่อยให้หลุดมือไปเล่า?
ึ
ื
เม่อตัณหาลุกลามข้นมา เขาจึงเดินมาตรงหน้าหญิงสาวผู้อยู่ล�าพังแล้ว
ขวางอยู่ตรงหน้านาง “แม่นาง ดึกดื่นเช่นนี้แล้ว ให้ข้าไปส่งเจ้าดีไหม”
ี
เสวียนหลิงเฟยเหลือบมองผู้ชายท่ขวางหน้านางไว้สองคน แค่อ้าปาก
ยังขี้เกียจ นางเลยเดินอ้อมพวกเขาแล้วจากไป
เหลียงชางจ้งเห็นว่านางไม่สนใจและรีบเดินไปก็ตามขึ้นไป “แม่นางอย่า
เพิ่งไปสิ! เมื่อพบหน้ากันก็ถือว่าเรามีวาสนาต่อกัน เจ้าอย่าเมินกันเลย”
เขาคาดเดาว่าแม่นางผู้น้เป็นคนงามแต่แรกแล้ว คร้นเห็นนัยน์ตางดงาม
ี
ั
ึ
็
้
ิ
ึ
ู
ี
้
็
ู
ิ
ั
้
ุ
ค่นนหลงผ้าคลมกยงทาให้เขามนใจขน ถงแม้หญงสาวผ้นจะไม่สนใจกห้ามเขา
ั
่
่
ั
�
ไว้ไม่ได้
“น่นเจ้าเหลียงชางจ้งบ้านตระกูลเหลียงมิใช่หรือ” เหยียนเ©ิงเล่ยด่มสุรา
ี
ั
ื
ี
ลงคอ เขาก�าลังจะไปรับลมนอกภัตตาคารอ่ซา กลับพบหน่งในพวกสารเลวประจ�า
ึ
ั
ี
เมืองหลวงก�าลังกล่นแกล้งหญิงสาวชาวบ้านจึงอดส่ายศีรษะไม่ได้ “เจ้าน่ช่างไม่
ส�านึกตัวเสียเลย...”
ื
ื
ั
ี
เร่องอ้อ©าวก่อนหน้าน้นยังไม่จางหาย น่จะก่อเร่องอีกแล้ว? ไม่เข้าใจ
ื
ว่าเหตุใดผู้ซ่อตรงอย่างผู้ช่วยผู้ว่าการเหลียงถึงให้ก�าเนิดลูกสารเลวเช่นน้ออกมา
ื
ี
ได้
