Page 36 - อ่านฟรี! สตรีเช่นนี้หาใดเหมือน

ี
บทท่สอง
อยูล�ำพังด้วยควำมสำมำรถ

แสงประกายแพรวพราวจากทางช้างเผือกช่างน่าหลงใหลย่งนัก ราวกับ
ิ
ั
ั
ว่า½˜งเพชรระยิบระยับเต็มท่วท้องฟ้า แววประกายสว่างสุกใสน้นน่าอัศจรรย์เป็น
Í‹ҧÂÔè§
6
ี
วันน้เป็นวันเทศกาลล่าปา ท้งเมืองหลวงคึกคักแลดูมีชีวิตชีวากว่าปกต
ิ
ั
ึ
ริมถนนเต็มไปด้วยร้านค้า เสียงตะโกนเร่ขายของดังข้นเป็นระยะ มีแสงไฟสว่าง
กระจายทั่วทุกที่ ท�าให้สว่างไสวระยิบระยับไปทั้งเมืองหลวง
ึ
ี
ิ
ั
ี
“คุณหนูเจ้าคะ ดูน่นสิ มีง้วด้วย!” เสวียนเส่ยวเจาช้ไปยังคณะง้วซ่งอยู่
ิ
ไม่ไกลพลางตะโกนด้วยความตื่นเต้น
เสวียนหลิงเฟยถูกนางลากมาตลอดทางจนไม่รู้ว่าทิศไหนเป็นทิศไหน
เสียแล้ว รวมถึง½ูงผู้คนที่ทะลักเข้ามาท�าให้สัญจรล�าบาก ยิ่งท�าให้นางที่ไม่ชอบ
ความวุ่นวายรู้สึกเบื่อหน่ายมากขึ้น
ี
่
ิ
นางเพงเข้าใจว่าเหตุใดจ่อม่อท่รางกายแข็งแรงไม่เคยป†วยไข้ตลอดท้งป‚
่
ื
ั
ั
ี
ถึงได้แกล้งป†วยตอนท่เส่ยวเจาจะออกมาเท่ยว ช่างหย่งรู้และมองการณ์ไกลเสีย
ี
ี
6 เทศกาลลาปา ตรงกับวันข้น 8 ค่า เดือน 12 ตามจันทรคติ เปนเหมือนการโหมโรงสําหรับการข้นปใหม ม ี
ึ
ํ
ึ
ธรรมเนียมรับประทานโจกลาปาซึ่งมีสวนผสมที่ทําจากธัญพืชอยางนอย 8 ชนิด