Page 49 - อ่านฟรี! สตรีเช่นนี้หาใดเหมือน
P. 49

ี หม่เอิน
                                                                   ี
                                                                หม่เอิน 47
                          ี
                  ลมหนาวท่ปะปนด้วยหิมะเล็กน้อยซัดสาดเข้ามาทางหน้าต่าง ท�าให้เสียง
           เอีêยดอาดดังขึ้นไม่หยุดหย่อน ราวกับว่าจะซัดถล่มได้ทุกเมื่อ
                                                     ื
                  “จู่ๆ ท�าไมถึงมีพายุหิมะนะ? คุณหนูไม่ยอมต่นเสียที เราควรท�าอย่างไร
                                                             ี
                           ี
           ดี...” มองไปยังหิมะท่ตกไม่หยุดหย่อนมานานหลายวัน เสวียนเส่ยวเจาลุกล้ลุกลน
                                                                     ี
           ยิ่งนัก “ไม่มีท่านหมอยอมมารักษาเลยหรือ?”
                                      ็
                     ี
                        ื
                        ่
                           ่
                                         ้
                                          ั
                                                              ้
                                                                         ั
                  เสวยนจอมอส่ายหน้า เหนไดชดว่าเขาไปตามหมอมาแลว เพราะบนตว
           และไหล่มีรอยเป‚ยกโชกจากหิมะ
                                   ี
                                         ี
                                                          ี
                  “ควรท�าอย่างไรดี? น่เข้าวันท่สามแล้ว...” เสวียนเส่ยวเจาร้อนรนจนจะ
           ร้องไห้ออกมา
                                        ั
                  ต้งแต่กลับจากซอยอูŽถงวันน้นเสวียนหลิงเฟยก็หลับไม่ยอมต่น ท้งสอง
                                                                  ื
                                                                     ั
                   ั
           เห็นเช่นนั้นแล้วรู้ได้ทันทีว่าคุณหนูต้องพบกับของสกปรกอีกแล้วแน่นอน
                                             ิ
                                                            ิ
                                       ี
                  เสวียนหลิงเฟยมีร่างกายท่พิเศษย่งนัก แค่ได้สัมผัสส่งของของผู้ตายท ่ ี
           มีจิตผูกมัดจะมองเห็นความทรงจ�าก่อนตายของพวกเขาได้
                   ี
                                    ี
                  น่ไม่ใช่ความสามารถท่ดีแต่อย่างใด นอกจากท�าให้เสวียนหลิงเฟยถูก
                                                                   ้
                                       ่
                 ็
                                                                    ่
                                                       ้
                                                              ่
                               ้
           มองเปนคนประหลาดแลว ขณะที่อานความทรงจ�าของผูตายจะสงผลใหรางกาย
           อ่อนแอและสลบไป
                                              ึ
                                             ี
                         ี
                                 ื
                  ในอดีตท่ผ่านมาเม่อเกิดเร่องเช่นน้ข้น อย่างมากเสวียนหลิงเฟยจะสลบ
                                       ื
                                                  ี
                                                ั
                                                            ั
           ไปเพียงวันเดียว ไม่เคยหลับสามวันไม่ต่นด่งคร้งน้มาก่อน ดังน้นเสวียนเส่ยวเจา
                                                                     ี
                                             ั
                                          ื
           จึงกังวลเป็นพิเศษ
                                                                  ี
                                                         ั
                  เสวียนจ่อม่อเห็นเช่นน้นแล้วพลันหันหลังไปอีกคร้ง เสวียนเส่ยวเจารู้ว่า
                                    ั
                        ื
           เขาจะไปตามหมออีก
                                                                        ึ
                    ้
                                                                        ้
                                                                      ั
                  ครนเสวียนจอมอออกไปไม่นาน เสวยนเส่ยวเจาได้ยินเสยงเบาๆ ดงขน
                    ั
                              ่
                                              ี
                                                   ี
                                                              ี
                            ื
                            ่
           จากด้านหลัง
                  “น�้า...”
                  “คุณหนู!” เสวียนเสี่ยวเจามองไปยังเสวียนหลิงเฟยที่เพิ่งลืมตา แล้วรีบ
           เข้าไปพยุงและเทน�้าให้นาง
                                         �
                  เสวียนหลิงเฟยแลดูกระหายน้าย่งนัก ถือถ้วยน้าไว้และกรอกเข้าปากไป
                                                       �
                                            ิ
   44   45   46   47   48   49   50   51   52   53   54