Page 50 - อ่านฟรี! สตรีเช่นนี้หาใดเหมือน
P. 50

สตรีเชนน้หำใดเหมือน
          48 สตร ีเช นน ี ี ้หำ ใดเหม ือน

          สามถ้วยติด
                                  �
                เห็นนางได้สติกลับมาน้าตาของเสวียนเส่ยวเจาห้ามไม่อยู่อีกต่อไป ไหล
                                                ี
          อาบแก้มราวกับหิมะที่ตกด้านนอก “คุณหนู เสี่ยวเจากังวลแทบแย่...”
                           ี
                                                 ั
                ปกติเสวียนเส่ยวเจาเป็นคนพูดมาก แต่ท้งหมดเป็นเพราะนางเป็นห่วง
          เสวียนหลิงเฟยสุดหัวใจ เมื่อเห็นนางร้องไห้จนน�้ามูกน�้าตาไหล เสวียนหลิงเฟย
          รู้สึกผิดเล็กน้อย “ข้าไม่เป็นอันใด แค่หลับนานไปหน่อยเท่านั้นเอง...”
                                              ึ
                              ่
                                                 ่
                     ู
                นางร้ว่าเสวยนเสยวเจาต้องนกย้อนถงเรองทนางป†วยเมออายหกขวบ
                                                 ื
                                                    ่
                                        ึ
                                                    ี
                                                             ่
                              ี
                                                                  ุ
                          ี
                                                             ื
                                                               ั
                             ี
              ั
          ขณะน้นนางเก็บคันธนูท่อยู่ในสภาพหักพังบนภูเขาได้ นางในตอนน้นไม่รู้ว่าตน
                       ี
          มีความสามารถท่สัมผัสส่งของของผู้ตายแล้วจะเห็นความทรงจ�า นางหยิบคันธน ู
                             ิ
                                                                     ั
                                                             ั
          ข้นมาอย่างไม่คิดอะไร แต่กลับเห็นภาพนายพรานเ²่าถือคันธนูน้นต้งหน้าต้งตา
                                                               ั
           ึ
          ว่งไปข้างหน้า ด้านหลังเขาคือเสือโคร่งตัวใหญ่ยักษ์อันเกร้ยวกราด นายพรานเ²่า
           ิ
                                                      ี
          ท่มีเพียงสองขาจะสู้ราชาในป†าเช่นน้ได้อย่างไร สุดท้ายถูกเสือกระชากหัวไปเป็นๆ
           ี
                                     ี
                               ื
                ี
          ในยามท่ศีรษะกระเด็นร่วงพ้น ดวงตาของเขายังคงเบิกกว้างด้วยความตะลึง มอง
          มาที่เสวียนหลิงเฟยตรงๆ...
                ภาพน้นช่างสยดสยองเกินไปส�าหรับเด็กอายุเพียงหกขวบ หลิงเฟยน้อย
                     ั
          อกสั่นขวัญแขวนจนป†วย ไข้ขึ้นสูงติดต่อกันเจ็ดวัน แทบจะเอาชีวิตไม่รอด
                                                                       ั
                               ี
                       ั
                     ั
                ในคร้งน้นเสวียนเส่ยวเจาเป็นคนเสนอให้เล่นหาสมบัติกับนาง มิเช่นน้น
          เสวียนหลิงเฟยคงไม่ไปเก็บคันธนู ด้วยเหตุนี้เสวียนเสี่ยวเจาจึงรู้สึกผิดเสมอมา
                                           ่
                                           ื
                    �
                                                                 ้
                                                                 ั
                แต่สาหรบเสวยนหลงเฟยแล้ว เมอนางมความสามารถเช่นนน ต่อให้
                            ี
                                 ิ
                       ั
                                                 ี
                                                            ี
                                                                 ึ
                        ึ
                     ั
          ไม่หยิบคันธนูน้นข้นมา ในอนาคตข้างหน้าก็ต้องมีเหตุการณ์เช่นน้เกิดข้นในไม่ช้า
          แต่สาวใช้คนนี้กลับจ�าเรื่องนี้ไว้ขึ้นใจ ทุกครั้งที่อาการก�าเริบ นางจะยกเรื่องนี้มา
          โทษตัวเองอีกครั้ง
                แต่คร้งน้นเสวียนหลิงเฟยหวาดกลัวจริงๆ นางเห็นความทรงจ�าผู้ตายได้
                     ั
                       ั
          อีกทั้งรับรู้ถึงความยึดติดและความคับแค้นใจในตัวเขา ทว่านางกลับมองไม่เห็น
          ใบหน้าและไม่ได้ยินเสียงพวกเขา เสมือนคนเดินผ่านธรรมดาคนหน่ง นางเข้าใจ
                                                              ึ
          ดีว่าตนเองเป็นเพียงคนนอกคนหนึ่งเท่านั้น
                ทว่าครงนแตกต่างไปจากเดม เมอสมผัสหยกประดบนนนางเห็นคนใน
                                      ิ
                        ี
                                          ่
                                             ั
                                          ื
                        ้
                      ้
                      ั
                                                           ั
                                                         ั
                                                           ้
   45   46   47   48   49   50   51   52   53   54   55