Page 51 - อ่านฟรี! สตรีเช่นนี้หาใดเหมือน
P. 51

ี หม่เอิน
                                                                   ี
                                                                หม่เอิน 49
           ภาพไม่ชัดแต่ได้ยินเสียง นึกย้อนถึงภาพสุดท้ายนางยังได้ยินเสียงกรีดร้องขอ
           ความช่วยเหลือจากหญิงสาวผู้สิ้นหวังได้อย่างชัดเจน...
                                 ู
                               ั
                  เสวยนหลงเฟยรบร้ถงความหวาดกลว ความแค้นใจ และเกลยดชงสด
                     ี
                          ิ
                                                                        ุ
                                                                      ั
                                                                   ี
                                   ึ
                                               ั
                                     �
                               ิ
                                             ั
           หัวใจจากนาง แต่ความส้นหวังล้าลึกสุดหย่งน้นท�าให้ตัวนางไม่สามารถแบกรับ
                                                ั
           เอาไว้ได้
                                                                  ั
                  นางไม่เข้าใจว่าเหตุใดนางจึงรับรู้ถึงความรู้สึกของหญิงสาวผู้น้นได้อย่าง
                   ั
                                                              ี
                         ั
                                                                         ั
                                                       ั
           ชัดเจน ช่วเวลาน้นนางคิดแค่ว่าอยากออกไปจากตรงน้นให้เร็วท่สุด จนกระท่ง
           ตอนนี้นางยังสัมผัสถึงความสิ้นหวังของหญิงสาวผู้นั้นได้...
                                                        ี
                  “คุณหนู ถืออันใดไว้ในมือหรือเจ้าคะ?” เสวียนเส่ยวเจามองไปยังมือของ
           นางด้วยความกังวล
                                                                   ั
                  เสวียนหลิงเฟยก้มหน้ามอง พบว่าตัวเองยังคงก�าหยกประดับน้นไว้แน่น
           นางตะลึงไปชั่วขณะ “ข้ายังไม่ได้ปล่อยเลยหรือ?”
                         ี
                  เสวียนเส่ยวเจาพยักหน้า ตลอดสามวันท่ผ่านมานางพยายามหยิบของ
                                                  ี
           ในมือคุณหนูออกมามากกว่าหน่งคร้ง แต่ก็หยิบออกมาไม่ได้ นางกลัวคุณหนูจะ
                                        ั
                                    ึ
           เจ็บเลยยอมแพ้ไป
                  เสวียนหลิงเฟยแบมือออก มองไปยังหยกประดับใสบริสุทธìท่มีคุณภาพ
                                                                  ี
                                                                ิ
           ล�้าเลิศ เนื้อหยกละเอียดเปล่งประกายแพรวพราว ลวดลายแกะสลักบนนั้นแลดู
           มีชีวิตชีวายิ่งนัก
                                                            ั
                  แค่ดูก็รู้ว่าน่เป็นหยกประดับล้าค่า ถ้าไม่ใช่เพราะท่น่นมีคนตายในเหต ุ
                           ี
                                                          ี
                                          �
           ไฟไหม้เยอะจนโจรไม่กล้าไปเยือน หยกอันล�้าค่าเช่นนี้คงถูกขโมยไปนานแล้ว
                  สิ่งที่ส�าคัญที่สุด หยกประดับนี้มีความคล้ายคลึงเศษหยกที่นางมีอยู่...
                  “คุณหนู หยกน่...เหตุใดจึงซ่อมแซมสมบูรณ์แล้ว?” เสวียนเส่ยวเจาช้ไป
                              ี
                                                                  ี
                                                                        ี
           ยังหยกในมือนาง
                  หยกของคุณหนูแตกไปครึ่งหนึ่งแล้วไม่ใช่หรือ?
                  เสวียนหลิงเฟยไม่ได้ตอบนาง นางสั่งให้เสวียนเสี่ยวเจาเก็บหยกไว้ให้ดี
           จากนั้นหลับไปอีกครั้ง
                  นางต้องใช้เวลาพอสมควรเพื่อสลายความรู้สึกที่หลงเหลือในใจตน
   46   47   48   49   50   51   52   53   54   55   56