Page 43 - อ่านฟรี หลงเหลือเพียงครึ่งหัวใจ 2
P. 43
TOUKO SUNAHARA
“อืม มันคงส�าคัญที่สุดส�าหรับ ‘ฉัน’ จริงๆ”
สายตาที่หลุบลงเล็กน้อย มือของมาซาฟุมิที่ก�าสมุดโน้ตเล่มเล็กอยู่
บอกมาโมรุว่า ตนเองคัดเลือกแล้วว่าควรหลงเหลืออะไรไว้
“ในสมุดโน้ตเขียนว่า เธอให้ฉันดูส่งส�าคัญ เราต้องเป็นเพ่อนกันได้อย่างแน่นอน”
ื
ิ
มาโมรุรับรู้ได้ถึงแสงจันทร์ เขาแง้มผ้าม่าน
ั
ไม่ใช่แค่ดวงอาทิตย์เท่าน้นท่ไม่ค่อยโผล่หน้าให้เห็นผ่านช่องแคบระหว่างบ้าน
ี
ตัวเองกับบ้านข้างๆ ระยะเวลาเห็นพระจันทร์ก็มีจ�ากัดด้วยเช่นกัน เหมือนคืนนี้สว่างไสว
เป็นพิเศษ เพราะเป็นพระจันทร์เต็มดวง
อาจเป็นพระจันทร์สุกสกาวของเทศกาลไหว้พระจันทร์
ฤดูกาลเข้าสู่ฤดูใบไม้ร่วงแล้ว กลางคืนสะท้อนก้องไปด้วยเสียงร้องของแมลง
ั
ี
ั
ี
ึ
ี
ทว่าคืนน้หมู่แมลงดูจะเงียบสงบเป็นพิเศษ ขณะต้งใจเง่ยหูฟงอยู่น้นเสียงท่ดังข้นท�าเอา
สะดุ้งโหยง
‘มาโมรุ ตอนนี้ท�าอะไรอยู่เหรอ?’
ไม่ใช่เขาลืมว่าก�าลังแนบโทรศัพท์มือถือกับหูอยู่หรอก
ี
ึ
มาโมรุหันขวับไปทางห้องนอนท่คู่สนทนาน่าจะอยู่ข้างใน ผ้าม่านทึบแสงซ่งปด
ี
อยู่ท�าหน้าท่อ�าพรางภาพหลังม่านได้อย่างสมบูรณ์ ทว่าแสงไฟจากในห้องก็ยังเล็ดลอด
ออกจากขอบให้เห็นอยู่ดี
“แล้วทางนั้นล่ะ?”
‘เพิ่งชงกาแฟเสร็จ กาแฟที่แม่ซื้อมาผิดเมื่อวันก่อนอร่อยมากเลย’
“ออ ที่เป็นกาแฟสดสินะ”
แม่ต้งใจจะซ้อกาแฟส�าเร็จรูป แต่ดันซ้อกาแฟสดมาแทน เรียกได้ว่าสะเพร่ามาก
ื
ื
ั
ทีเดียว ทว่าความผิดพลาดของแม่ก็จุดประกายให้มาซาฟุมิหลงใหลกาแฟขึ้นมา
41
