Page 48 - อ่านฟรี หลงเหลือเพียงครึ่งหัวใจ 2
P. 48

หลงเหลือเพียงครงหัวใจ 2
                                             ่
                                             ึ

          จิตใจไม่ได้อยู่ตรงนี้
                “อะ...มาโมรุ”

                “ท�าอะไรอยู่เหรอ?”

                “หืม? ก�าลังดูพระอาทิตย์ตก พอตกดินปุบ แปบเดียวก็หายไปเลยเนอะ”
                                                    ิ
                                                   ุ
                                                      ่
                                                            ิ
                                    ื
                          ู
                แน่ล่ะ ไม่ใช่ลกบอลตกลงพนสักหน่อย มาซาฟมเรมก้าวเดนโซเซเฉียดผ่านไป
                                    ้
                                                      ิ
          มาโมรุเดินตามหลังย้อนกลับไปถนนที่เพิ่งผ่านมา
                แม้มาซาฟุมิดูล่องลอยอย่างนี้เป็นประจ�า แต่วันนี้แปลกๆ ชอบกล
                                                          ิ
                                         ั
                หรือไม่ค่อยสบาย ไฟริมถนนซ่งต้งห่างกันเป็นหย่อมๆ เร่มติดสว่าง ต่อให้เดิน
                                       ึ
          แซงหน้าและหันมามอง คงไม่อาจเห็นสีหน้าได้
                “วันนี้มีนัดใช่ไหม? ไปมาแล้วก�าลังจะกลับเหรอ?”
                “อืม ปาร์ตี้วันเกิดน่ะ”
                “เพื่อนที่เรียนห้องเดียวกัน?”
                “อืม”

                ปาร์ต้วันเกิดของนักเรียนมัธยมปลาย มาโมรุจินตนาการไม่ออกว่าเป็นอย่างไร
                     ี
          ภาพลูกคนรวยเรียกเพื่อนๆ มารวมตัวกันและจัดโฮมปาร์ตี้ลอยแวบเข้ามาในสมอง
                                             ุ
                                                               ้
                                                               ั
                                                                        ั
                                                            ี
                                              ิ
                                               ็
                                                          ั
                      ั
                          ้
                หลงพยกหนาตอบปฏกรยาของมาซาฟมกหายไปกลางคนอกครง ประกอบกบ
                   ั
                                  ิ
                                  ิ
                                ิ
          ลักษณะการเดินแบบล่องลอย เส้นผมพลิ้วลมก็ไม่สนใจ ท่าทางดูผิดปกติจริงๆ
                มาซาฟุมินิ่งเงียบไปสักพัก จากนั้นก็พูดแก้ประโยคให้ถูกต้อง
                “เรียนอยู่ห้องเดียวกัน แต่ไม่ใช่เพื่อน”
                “เอ...?”
                “เหมือนไม่ใช่เพื่อน”
                “หมายความว่ายังไง?”
                มาโมรุเอ่ยปากถาม รู้สึกใจคอไม่ดี
                                         46
   43   44   45   46   47   48   49   50