Page 47 - อ่านฟรี หลงเหลือเพียงครึ่งหัวใจ 2
P. 47
TOUKO SUNAHARA
ี
ยุคสมัยกับเขาด้วย จึงเข้มงวดกวดขันและคอยผลักดันสุดก�าลัง ทว่าผลลัพธ์ก็อย่างท่เห็น
ด้วยเหตุนี้ละมั้งยายเลยไม่กล้าบ่นว่ามาโมรุนัก
บางทีอาจรวมถึงเรื่องท�าสีผมด้วย
พอตกเย็นมาโมรุก็ออกจากบ้านดุจแมลงหรือสัตว์ที่ออกหากินเวลากลางคืน
ั
ทุกวันหยุดสุดสัปดาห์น้นยายจะออกไปช่วยงานร้านของคนรู้จักต้งแต่ช่วงบ่าย
ั
มาโมรุจึงต้องอยู่เฝาบ้านเพียงล�าพัง อาหารเย็นก็ต้องจัดการด้วยตัวเอง
ี
มาโมรุใส่ใจเร่องประหยัดอดออมไม่ต่างจากแม่บ้านเลยมักซ้ออาหารท่ซูเปอร์
ื
ื
ิ
ู
้
ี
ื
มาร์เกตราคาถกมากกว่าร้านสะดวกซอ ตอนออกจากบ้านท้องฟาสส้มของพระอาทตย์
อัสดงแผ่ขยายเต็มสายตา ทว่าขากลับในตอนน้ท้องฟาโดนสีครามเข้มกลืนกินจนเกือบ
ี
หมดแล้ว
หากเทียบกับสีแสดชวนร้อนอึดอัด เขาชอบท้องฟายามใกล้ค่าแบบน้มากกว่า
ี
�
ี
ถ้าแหงนหน้าข้นจะมองเห็นดวงดาวท่ปรากฏออกมาดวงแรก ดวงท่สอง และดวงท่สาม
ี
ี
ึ
ทอประกาย
พื้นดินโดนแบ่งแยก โดนปดกั้นด้วยสิ่งต่างๆ มากมาย แต่ท้องฟานั้นกว้างใหญ่
ิ
ไพศาลจนน่าขัน แผ่ขยายทะลุทะลวงทุกส่งทุกอย่างตรงไปข้างหน้าสุดลูกหูลูกตา ไม่ม ี
สิ้นสุด ไม่มีทางตัน แค่จินตนาการภาพก็รู้สึกเป็นอิสระขึ้นมานิดหนึ่งแล้ว
ึ
แล้วขาก็พาเดินอ้อมไปโดยธรรมชาต มุ่งไปทางริมแม่น้าซ่งกลายเป็นเส้นทาง
�
ิ
เดินเล่นประจ�าไปแล้ว
บนสะพานมีแขกมาเยือนก่อนแล้วหนึ่งคน
เส้นผมด้านหลังหยักศกเล็กน้อยลอยพล้วตามแรงลม ล�าตัวโน้มพิงราวสะพาน
ิ
เผยให้เห็นใบหน้าด้านข้าง
“มาซาฟุมิซัง?”
กระท่งท่วงท่ายามหันมายังดูล่องลอย แวบแรกสีหน้าของมาซาฟุมิบ่งบอกว่า
ั
45
