Page 44 - อ่านฟรี หลงเหลือเพียงครึ่งหัวใจ 2
P. 44
หลงเหลือเพียงครงหัวใจ 2
่
ึ
“ยังจะอ่านหนังสืออีกเหรอ? จริงจังมากเลยนะ มาซาฟุมิซัง”
ี
ั
ท่มาโมรุพูดจาเชิงเหน็บแนมเล็กน้อยและเรียกลงท้ายด้วยซังน้นไม่ใช่เพราะต้งใจ
ั
�
ื
ุ
ื
ี
ประชดประชัน ยายตาหนิเร่องท่เขาเรียกช่ออีกฝายห้วนๆ ว่า “มาซาฟมิคุงอายุมากกว่า
ต้งสองป” มาโมรุข้เกียจต่อล้อต่อเถียง ตอนแรกเลยต้งใจเรียกเฉพาะเวลาอยู่ต่อหน้ายาย
ั
ั
ี
แต่ไปๆ มาๆ กลับติดปากเสียอย่างนั้น
ึ
ื
‘ไม่ใช่เวลามาชมคนอ่น มาโมรุต่างหาก ต้องเตรียมตัวสอบข้น ม.ปลาย ไม่ใช่
เหรอ’
“ถ้าจะสั่งสอนกันละก็ ฉันจะวางสายจริงๆ ด้วย”
นิสัยชอบพูดจาวางมาดเป็นรุ่นพ่น้นยังอยู่เหมือนเดิม แถมเด่นชัดกว่าแต่ก่อน
ั
ี
ตามระยะห่างท่หดส้นลงด้วย แต่น่นก็พอมีข้อดีอยู่บ้าง เพราะต้งแต่เม่อไรไม่รู้ท่อีกฝาย
ั
ี
ื
ั
ี
ั
ยอมเลิกเรียกว่า ‘มาโมรุคุง’ เสียที ได้ยินทีไรรู้สึกจักจี้ทุกครั้ง
ี
หลังเลิกเรียนท้งสองเจอกันท่ริมแม่น้าและพูดคุยกันเป็นคร้งคราว บ้างก็บน
ั
ั
�
สะพานที่มองเห็นทะเล บ้างก็ริมตลิ่งที่มองเห็นแค่สายน�้าไหลผ่าน
ื
ส่วนหมวดหมู่บทสนทนาน้น บ้างก็คุยเร่อยเปอยท่แทบไม่ก่อให้เกิดประโยชน์
ี
ั
บ้างก็หยิบก้อนหินที่กลิ้งอยู่ปลายเท้าขึ้นมาขว้างลงผิวแม่น�้า
หินกลม หินแบน ท้งสองขว้างก้อนหินมากมายท่ไม่มีวันหมด มองก้อนหินจม
ี
ั
ลงสู่แม่น�้าพลางแลกเปลี่ยนบทสนทนาที่อาจหมดลงสักวัน
มาซาฟุมิเรียนอยู่มัธยมปลายปสอง ปหน้าจึงยังเป็นนักเรียนมัธยมปลายเหมือน
เดิม ส่วนมาโมรุซึ่งเรียนอยู่มัธยมต้นปสามก�าลังจะจบการศึกษาจากชั้นมัธยมต้น
‘ยังไม่ตัดสินใจอีกเหรอว่าอยากเข้า ม.ปลาย ที่ไหน?’
“คงได้เรียนสักที่นั่นแหละ”
“ ‘สักที่’ ที่ว่ามันส�าคัญนะ มีใช่ไหมล่ะ โรงเรียนที่อยากเข้า?’
มาโมรุคิดเล็กน้อยพลางโยกเก้าอี้หน้าโตะเขียนหนังสือที่ก�าลังนั่งอยู่
42
