Page 40 - อ่านฟรี หลงเหลือเพียงครึ่งหัวใจ 2
P. 40

หลงเหลือเพียงครงหัวใจ 2
                                             ่
                                             ึ

                อาจเพราะเป็นเรื่องส่วนตัวเกินเลยเกรงใจละมั้ง
                                      ื
                “เธอคงอึดอัดใจท่ยืมของคนอ่นมาแต่เอาไปคืนไม่ได้สินะ มีเขียนว่าพับใส่ไว้ใน
                             ี
          กระเปาเสื้อด้วย หรือเป็นธนบัตร? ถ้าเป็นเงินคงยิ่งร้อนใจแย่...”

                                           ั
                                             ี
                                             ่
                               ั
                                        ู
                                           ้
                                              ั
                                                 ึ
                                                           ี
                ยากจะเข้าใจระบบคดกรองข้อมล ทงทบนทกไว้อย่างละเอยดว่าเกบเอาไว้ตรง
                                                                 ็
          ไหน แต่ดันขาดข้อมูลส่วนส�าคัญที่สุดไปเสียอย่างนั้น
                สมุดโน้ตซ่งควรบันทึกข้อมูลไว้ให้ติดตามเวลาลืมกลับไร้ประโยชน์ ชายหนุ่มท�า
                        ึ
                                                    ็
                           ่
                                 ี
                                              ั
                               ั
                                              ้
                       ู
               ิ
          หน้าจรงจังโดยไม่ร้เลยวาก�าลงตความผิดไปไกล ทงความเจบปวด ความน่าสมเพช...ล้วน
          ผ่านเลยไปแล้ว หัวไหล่ของมาโมรุผ่อนลงอย่างรวดเร็ว
                แล้วก็เผยความจริง
                “ก็แค่ผ้าเช็ดหน้า”
                “เอ?”
                “คนนั้นเป็นผู้หญิง”
                มาโมรุไม่เคยเห็นไก่ตาแตกมาก่อน แต่คงสีหน้าประมาณนี้ละมั้ง
                มาซาฟุมิงุนงงตาค้าง
                    ี
                                                                        ั
                        ั
                “คนท่ฉันน่งรอเป็นเด็กมัธยมต้นท่เคยสนใจ เพราะเป็นรักแรก...เพราะแบบน้น
                                         ี
                                                               ั
          ละม้ง นายเลยช่วยหาอย่างเอาจริงเอาจัง ไม่ง้นต่อให้ว่างขนาดไหนคงไม่น่งรอคนท่ไม่รู้ว่า
             ั
                                                                     ี
                                          ั
          จะมาหรือเปล่าตั้งห้าชั่วโมงหรอก”
                “ห้าชั่วโมง...”
                                                        ื
                                                                ี
                เป็นเพราะพูดใส่อารมณ์เกิน มาโมรุเลยเผลอเปดเผยเร่องส่วนตัวท่อุตส่าห์กลาย
          เป็นความลับไปแล้ว เขายกมือขึ้นเกาผมสีน�้าตาล ท�าท่าเหมือนอยากกุมขมับ
                “ฉันไม่ได้ขอร้องสักหน่อย นายเข้ามาจุ้นจ้านเอง...”
                “มาโมรุคุงหน้าแดง”

                       ั
                               ิ
                ประโยคน้นและรอยย้มหลุดออกมาจากปากของชายหนุ่มท่ก�าลังจดจ้องมาทางน ้ ี
                                                          ี
                                         38
   35   36   37   38   39   40   41   42   43   44   45