Page 35 - อ่านฟรี หลงเหลือเพียงครึ่งหัวใจ 2
P. 35

TOUKO SUNAHARA


          รู้แล้วรู้รอด สายฝนที่ตกซู่ลงมาห่าใหญ่ท�าทุกสิ่งทุกอย่างเปยกโชก
                ทุกสิ่งทุกอย่างที่เผยรูปร่างให้เห็นอยู่บนพื้นดินโดยปราศจากเครื่องก�าบัง

                                      ั
                มาโมรุก้าวขาเดินไปยังประตูร้วโดยไม่สนใจสายฝน แล้วกล่นอะไรบางอย่างก ็
                                                            ิ
          ลอยเตะจมูก
                กลิ่นฝน กลิ่นดินที่ละลายไปกับน�้าฝน

                สวนของข้างบ้านเพิ่งถอนหญ้าวัชพืชเสร็จ



                เข้ารหัส เก็บรหัส ถอดรหัส

                                            ั
                กระบวนการความจ�าแบ่งออกเป็นสามข้นตอน จดจ�า เก็บรักษาความทรงจ�า และ
                                                     ื
                                 ั
                            ั
          ดึงความทรงจ�าออกมา ท้งสามข้นตอนเป็นกระบวนการต่อเน่อง หากขาดส่วนใดส่วนหน่ง ึ
          ไปก็ไม่สามารถสร้างความทรงจ�าอย่างถูกต้องได้
                ความสามารถในการเข้ารหัสเพื่อจดจ�าข้อมูลที่ได้รับนั้นจะลดลงไปตามอายุ แต่
          สาเหตุของอาการความจ�าเสื่อมส่วนใหญ่เกิดจากความสามารถในการถอดรหัสน�าความ

          ทรงจ�าที่เก็บรักษาไว้มาประกอบใหม่อีกครั้งถดถอยลง...

                “เหวอ ขอโทษด้วยครับ”
                       ิ
                                          ั
                                       ่
                                 ่
                                                           ั
                                                              ็
                                                  ั
                                                                    ่
                                                     ี
                มาโมรเดนออกมาจากชองระหวางชนหนงสือ นกเรยนชายตวเลกสวมแวนตกใจ
                     ุ
                                          ้
                                             ั
          กระโดดถอยหลังตัวลอยจนแว่นแทบปลิว
                “อะ อ้อ”
                  ี
                                        ี
                ท่จริงต่างฝายต่างไม่ได้ท�าอะไรท่ต้องเอ่ยค�าขอโทษ แต่ก็จริงอยู่ว่ามาโมรุดันโผล่
          มาในสถานที่ที่ไม่เหมาะกับภาพลักษณ์สักเท่าไร
                                                                       ี
                                                                  ี
                                                        ี
                                                           ี
                                                         ั
                                                                ู
                                   ู
                                                                       ่
                ห้องสมดช่วงปดเทอมฤดร้อนเปดทาการทกวน แต่มนกเรยนอย่เพยงไม่กคน
                      ุ
                                                  ั
                                                ุ
                                           �
             ั
                ี
          เท่าน้นท่มาใช้บริการ ยังไม่ถึงเวลาต้องรีบปนการบ้าน คนท่มาจึงมีแค่นักเรียนชายหญิง
                                                     ี
          ที่รักการอ่านเป็นชีวิตจิตใจมายืมหนังสือพร้อมตากแอร์ไปด้วยในตัว
                                         33
   30   31   32   33   34   35   36   37   38   39   40