Page 30 - อ่านฟรี หลงเหลือเพียงครึ่งหัวใจ 2
P. 30
หลงเหลือเพียงครงหัวใจ 2
่
ึ
จินตนาการภาพผู้เป็นแม่ตอบรับผ่านอินเทอร์โฟน แกรก แต่แล้วประตูกลับเปดออกโดย
ไม่ได้เช็กอินเทอร์โฟน มาโมรุสะดุ้งโหยง
“อะ...อยู่ด้วย”
คนเปดประตูคือมาซาฟุมิ
“อันนี้ยายฝากมาให้”
ิ
ื
ิ
ั
เส้อเช้ตสีเทากับกางเกงขาส้นสีโทนขาว เพ่งเคยเห็นใส่ชุดอยู่บ้านเป็นคร้งแรก
ั
ื
แต่ก็แทบไม่มีอะไรแตกต่าง ยังเป็นลูกชายข้างบ้านคนเดิมไม่เปล่ยนไปจากเม่อห้าวันก่อน
ี
ยกเว้นเรื่องที่อีกฝายยืนนิ่งจดจ้องมาทางนี้ ไม่ยอมรับภาชนะที่มาโมรุยื่นให้
นัยน์ตาสีน�้าตาลอ่อนไม่สะท้อนอะไรเลย สายตาเหม่อลอยทะลุผ่านมาโมรุไป
“มาซาฟุมิ?”
ในที่สุดอีกฝายก็ขยับปากร้อยเรียงค�าพูดที่คาดไม่ถึงออกมา
“เธอเป็นใครเหรอ”
“เอ...อะ โทษที”
มาโมรุไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น ไม่เข้าใจเกินจนเผลอขอโทษออกมา
หรือเป็นลูกพี่ลูกน้องที่หน้าตาคล้ายกันมาเยี่ยมบ้าน
แบบนั้นยังดูสมจริงมากกว่าความจริงที่ปรากฏอยู่ตรงหน้าเป็นไหนๆ
“มาซาฟุมิ ใครมาเหรอ?”
เสียงสะท้อนดังมาไกลๆ “แม่เผลองีบหลับไปน่ะ” แม่ว่งตึงตังออกมาพลางรวบ
ิ
ึ
ื
ิ
ผมข้นและหนีบก๊บไปด้วย พอเห็นมาโมรุยืนกอดชามกระเบ้องยืนตัวแข็งท่ออยู่หน้าประต ู
ื
บ้าน สีหน้าแม่ก็แปรเปลี่ยนเป็นเลิ่กลั่กทันที
“อะ แม่ ขอโทษที่ออกมาโดยไม่ได้ขออนุญาตครับ”
�
ไม่เหมือนก�าลังพูดกับแม่ตัวเองเลย น้าเสียงโมโนโทนของมาซาฟุมิฟงดูแปลกๆ
มาโมรุหวนนึกถึงตอนที่ทั้งสองมาทักทายที่บ้าน ตอนนั้นเหมือนทั้งคู่เป็นแม่ลูก
28
