Page 34 - อ่านฟรี หลงเหลือเพียงครึ่งหัวใจ 2
P. 34
หลงเหลือเพียงครงหัวใจ 2
่
ึ
ได้ง่าย เหตุการณ์ท�านองนี้เกิดขึ้นแล้วหลายต่อหลายครั้ง
“เขาไม่ได้เป็นแบบนี้เสมอหรอก”
ดูเหมือนอาการหายไปประมาณสี่ปแล้ว
ุ
้
ส่ปไม่สนเลย แต่คนปกติคงไม่เจอเหตการณ์แบบน้ตลอดท้งชีวต ความทรงจ�า
ั
ี
ั
ี
ิ
ของคนปกติไม่ปลิวสลายหรือหายไปเพียงเพราะลื่นล้ม
สีหน้าของแม่แลดูเศร้าหมอง เส้นผมที่หลุดกระเซิงออกมาจากกิ๊บหนีบบ่งบอก
ถึงความเหนื่อยล้า แล้วมาโมรุก็ฉุกคิดถึงสาเหตุขึ้นมาได้
“เอ่อ ที่ว่าจ�าอะไรไม่ได้เลย หรือว่า...รวมถึงเรื่องของคุณปาด้วยครับ?”
่
็
้
็
้
่
่
็
่
“ตองเริ่มตนการเปนแมอีกครั้ง แตไมเปนไรหรอก เพราะถึงยังไงเราก็เปนแมลูก
กันโดยสายเลือด”
ั
�
�
้
้
ิ
“ไม่เป็นไรหรอก” แม่พดซาพลางเผยรอยยมจางๆ เหมอนกาลงปลอบประโลม
ื
ู
ตัวเอง
“มาโมรุคุงเองก็ช่วยสนิทสนมกับเขาอีกครั้งด้วยนะ”
เหมือนแม่พูดประมาณนี้ แต่ประโยคต่อจากนั้นเขาไม่ได้ยินอะไรเลย ราวกับมัน
ทะลุผ่านหูไป
มาโมรุวางชามกระเบื้องที่ถืออยู่ตลอดลงบนโตะกินข้าวสีขาวจั๊วะ ทันทีที่วางมัน
ลงเขารู้สึกตัวเบาหวิวดุจก้อนหินแสนหนักอึ้งหายวับไป มาโมรุเดินโซเซออกมาข้างนอก
�
เมฆมืดคร้มราวกับก�าลังจะถล่มต้งแต่ตอนขามาแลดูหนักอ้งและคล้อยต่าย่งกว่า
ึ
ั
ิ
ึ
เดิม
ี
ั
ท้งท่เป็นเวลากลางวัน แต่เหมือนเป็นยามเย็น ยังไม่ทันก้าวขาห่างจากหน้าประต ู
เม็ดฝนก็ตกกระทบปลายนิ้วเท้าที่โผล่พ้นออกมาจากรองเท้าแตะ
ี
ั
ั
ึ
พออวัยวะหน่งสัมผัสได้ อวยวะอ่นๆ ก็สัมผัสได้ตามมา ท้งแขนท่ย่นออกจาก
ื
ื
�
�
ิ
ิ
ั
เส้อเช้ตแขนส้น ขา หน้าผาก ฝนเร่มตกหนักเสมือนว่าเบ้องบนร�าคาญเลยคว่าถังน้าให้
ื
ื
32
