Page 25 - อ่านฟรี หลงเหลือเพียงครึ่งหัวใจ 2
P. 25
TOUKO SUNAHARA
ี
ทะเลอยู่ห่างจากเมืองไปเล็กน้อย สะพานบนเนินสูงแห่งน้สามารถมองเห็นแม่น้า �
กับทะเลส่วนหนึ่งที่อยู่สุดปลายทิวทัศน์เมือง
ทะเลสีคราม วันที่อากาศดีจะทอประกายระยิบระยับราวกับแก้วหรือกระจก
มาโมรุถูกใจสถานที่แห่งนี้
ดูเหมือนลูกชายข้างบ้านก็ถูกใจเช่นกันถึงได้หยุดเดิน วางมือทั้งสองข้างบนราว
สะพานหินแล้วพึมพ�า
“ทะเลที่มองจากไกลๆ นี่ดีจัง”
อีกฝายหรี่ตาสู้แสงอาทิตย์ที่เริ่มเบนไปทางทิศตะวันตก
“ทะเลเนี่ย ไม่รู้ท�าไมเห็นแล้วรู้สึกตื้นตันใจบอกไม่ถูกเนอะ ว่าไหม?”
“หมายความว่าไง?”
“ยกตัวอย่างเช่น เวลาน่งรถไฟแล้วเห็นภูเขานอกหน้าต่างก็ไม่ได้รู้สึกคึกคักสัก
ั
เท่าไร แต่พอเห็นทะเลจะแบบว่า ‘ว้าว ทะเล~’ ประมาณนี้ใช่ไหมล่ะ”
“อ้อ จะว่าไปก็จริง”
ั
ี
ี
ี
ท้งท่เติบโตในประเทศท่มีทะเลรายล้อม ไม่ใช่แผ่นดินใหญ่ท่ไม่รู้จักทะเลสักหน่อย
จะว่าแปลกก็แปลกเหมือนกัน
ั
ิ
ั
อาจเป็นความคิดถึงละม้ง ว่ากันว่าส่งมีชีวิตเกิดจากท้องทะเล ดังน้นจึงมีความ
เป็นไปได้ว่าทะเลคือส่งพิเศษระดับ DNA เช่นเดียวกับสัญชาตญาณแสวงหาอากาศและ
ิ
น�้าเพื่อด�ารงชีพ
ต่อให้ไม่มีในความทรงจ�าก็เถอะ
ี
...คิดอะไรเน่ย มาโมรุอายเกินกว่าจะถ่ายทอดออกมาเป็นค�าพูด ขณะยืนเงียบ
ื
ี
มองไปทางทะเลท่เห็นแล้ว ‘ต้นตันใจ’ ชายคนข้างๆ ก็หยิบสมุดโน้ตออกมาจากกระเปา
กางเกง
“อะไร จดบันทึกอีกแล้ว? เส้นทางแค่นี้ไม่หลงง่ายๆ หรอก”
23
