Page 21 - อ่านฟรี หลงเหลือเพียงครึ่งหัวใจ 2
P. 21

TOUKO SUNAHARA


          อย่างนั้นเหรอ
                มาโมรุนึกอยากกระชากสมุดโน้ตและฉีกเป็นช้นๆ แต่ลูกชายข้างบ้านคงสัมผัส
                                                  ิ
          ได้ถึงออราอันตราย จึงหมุนตัวหันหลังมาทางนี้

                                          ิ
                                       ื
                กระดูกสะบักลอยชัดเจนผ่านเส้อเช้ต ร่างกายบอบบางจนอดสงสัยไม่ได้ว่า หรือ
                                                       ั
                                                          ั
          ล�าตัวแนวขวางยืดขยายไม่ทันการเจริญเติบโตของล�าตัวแนวต้ง ท้งท่ภายนอกดูเหมือน
                                                            ี
          เป็นคนอ่อนแอ แต่ความจริงเป็นผู้ชายนิสัยประหลาด ขนาดเมินใส่ก็ยังไม่เข็ดหลาบ เข้า
          มาชวนคุยด้วยตลอด
                ไม่รู้เลยว่าก�าลังคิดอะไรอยู่ เป็นคนที่เดาทางได้ยาก

                                                                     ั
                มายุ่งกับคนอย่างตนไม่น่ามีอะไรสนุก ถึงก�าลังหาคนอยู่ก็เถอะ แต่ก็แค่น่งเหม่อ
          มองอยู่หน้าสถานีรถไฟฟาอย่างที่เห็นเท่านั้น
                “ไม่เห็นเขามานานเท่าไรแล้ว?”

                “...ประมาณหนึ่งเดือน สงสัยย้ายบ้านไปแล้วมั้ง เคยได้ยินเขาคุยกับเพื่อนว่าลง
          เรียนพิเศษสถาบันกวดวิชาหน้าสถานี เดาว่าน่าจะเรียนช่วงสุดสัปดาห์เลยลองมาดู”

                พออธิบายเป็นค�าพูด มาโมรุก็รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นสตอล์กเกอร์อย่างไรไม่รู้

                                                      ี
                                                               ี
          ถ้าเป็นเด็กหนุ่มความประพฤติดีนิสัยร่าเริงก็ว่าไปอย่าง แต่น่ดันเป็นคนท่เพ่อนร่วมห้อง
                                                                 ื
           ี
          เล่ยงคบหาด้วย มาคิดๆ ดู สาเหตุท่ผู้หญิงคนน้นให้ยืมผ้าเช็ดหน้าอาจเพราะหวาดกลัว
                                             ั
                                    ี
          ไม่อยากมีปญหาภายหลังโทษฐานท�าให้เสื้อผ้าของเขาเปยกก็เป็นได้
                               ั
                             ี
                ลูกชายข้างบ้านท่น่งอยู่ข้างๆ หันมาท�าหน้าเคร่งขรึม ราวกับต้องการปฏิเสธ
          ความคิดแย่ๆ ที่วนเวียนอยู่ในสมองของมาโมรุ
                “ถ้าย้ายบ้านแต่ยังมาเรียนพิเศษได้ ก็ไม่น่าย้ายโรงเรียนนะ เป็นโรงเรียนเอกชน
          ใช่ไหม?”

                “หมายความว่าเขาไม่มาเรียนพิเศษแล้วด้วยเหรอ?”

                “อืม เขาไม่มาโรงเรียนจริงๆ หรือเปล่า? หรือแค่เปลี่ยนเส้นทางรถไฟฟา”


                                         19
   16   17   18   19   20   21   22   23   24   25   26