Page 24 - อ่านฟรี หลงเหลือเพียงครึ่งหัวใจ 2
P. 24
หลงเหลือเพียงครงหัวใจ 2
่
ึ
ตอนท่อีกฝายเอ่ยปากถาม พวกเขาเดินออกจากสถานีรถไฟฟามาได้พอสมควร
ี
แล้ว
ลูกชายข้างบ้านที่ปกติพูดน�้าไหลไฟดับเงียบมาตลอดจนถึงตอนนี้
ื
ไม่ต้องถามว่า ‘เร่องอะไร?’ ก็รู้อยู่แก่ใจ สรุปว่าไม่ได้คืนผ้าเช็ดหน้าให้เด็กสาว
มันยังอยู่ในกระเปาเสื้อเชิ้ตของมาโมรุตามเดิม
ี
ื
บรรยากาศไม่เป็นใจให้หยิบผ้าเช็ดหน้าท่ยืมมาเม่อหลายเดือนก่อนออกมาคืน
ื
เจ้าของเลย ไม่ว่าคนท่มาด้วยกันเป็นแฟนหนุ่มหรือเป็นแค่เพ่อนสถาบันกวดวิชา ส�าหรับ
ี
เด็กสาวแล้วเขาคนนั้นคือคนพิเศษ และช่วงเวลานั้นคือช่วงเวลาพิเศษโดยไม่ต้องสงสัย
“ดีแล้ว เหมือนทางนั้นลืมไปแล้วด้วย”
่
“ไมมีทางลืมหรอก เวลาใครสักคนมีน�้าใจกับเรามันดีใจมากเลยนะ ไมน่าลืมกัน
่
ได้ง่ายๆ หรอกมั้ง? ปกติแล้ว...ต้องยังจ�าได้แน่นอน”
...อาจเป็นแบบนั้นก็ได้
อาจเป็นแบบนั้นจริงๆ แหละ
ึ
มาโมรุหันไปมองชายหนุ่มซ่งก�าลังเดินหน้าเจ่อนเล็กน้อย และคิดอย่างน้นจากใจ
ั
ื
ตัวเขาเองก็คงไม่มีวันลืมเหตุการณ์วันนี้
เหตุการณ์ที่คนข้างบ้านจอมจุ้นมาช่วยหาคน
“ไม่กลับบ้านเหรอ?”
ปกติมาโมรุจะเดินสับขารัวเหมือนต้องการสลัดอีกฝายให้หลุดเพราะร�าคาญ แต่
ตอนนี้เขาเดินช้าๆ มุ่งหน้าไปทางอ้อม
“ทางนี้ดีกว่า”
�
ึ
มาโมรุไม่ได้บอกว่าดีกว่าอย่างไร แต่หลังจากเดินเลียบแม่น้าข้นมาบนสะพาน
ปฏิกิริยาตามที่คาดไว้ก็ดังมาจากข้างหลัง
“ว้าว เห็นทะเลด้วย!”
22
