Page 16 - อ่านฟรี หลงเหลือเพียงครึ่งหัวใจ 2
P. 16
หลงเหลือเพียงครงหัวใจ 2
่
ึ
ี
ตามนักเรียนมัธยมต้นจนเนกไทลายทแยงเส้นใหม่เอ่ยมแกว่งไกว พอตามมาทันข้างหลัง
ก็เอ่ยปากทักทายด้วยประโยคนั้นทันที
“อยากจะพูดอะไร?”
“หมายความตามนั้นแหละ ย้อมผมได้ด้วยเหรอ อาจารย์ไม่ว่าเหรอ”
“ก็เปล่านี่”
ช่วงแรกเหมือนอาจารย์บ่นๆ อะไรสักอย่าง แต่ตอนน้สถานการณ์สงบดี ส่วน
ี
เพื่อนร่วมห้องก็ตีตัวออกห่างมาโมรุตั้งนานแล้ว
คนที่ยังวุ่นวายด้วยก็มีแค่เพื่อนบ้านที่โผล่มากะทันหันเท่านั้นแหละ
“ฟอกสีผมตั้งแต่ ม.ต้น มันไม่ดีต่อผมหรือเปล่า~ อนาคตผมบางไม่รู้ด้วยนะ?”
ี
ลูกชายข้างบ้านท่เป็นนักเรียนมัธยมปลายตัวสูงกว่ามาโมรุ จึงเหมือนกับอีกฝาย
ก้มหน้าจ้องลงมาท�าให้รู้สึกอึดอัดแปลกๆ
“...อย่ามายุ่งน่า”
“อะ เมื่อกี้แอบอึ้งล่ะสิ เห็นชะงักไปแปบหนึ่ง”
น�้าเสียงดีใจที่ได้เห็นปฏิกิริยาขัดกับภาพลักษณ์ของมาโมรุดังมาจากข้างหลัง
“น่าร�าคาญ”
คราวน้มาโมรุตอบกลับทันทีโดยไม่หยุดชะงัก หลังจากน้นเหมือนอีกฝายยังพล่าม
ั
ี
อะไรสักอย่างต่อ ประมาณว่า “เป็นนักเรียน ม.ต้น ก็ควรเอาเงินไปซ้อโน่นซ้อน่ให้สมกับ
ี
ื
ื
เป็นนักเรียน ม.ต้น ไม่ดีกว่าเหรอ” แต่เขาเมินใส่ทั้งหมดแล้วรีบเดินสับขาไปข้างหน้า
พอถึงถนนทางแยก “ไปล่ะ แล้วเจอกัน” ทางนั้นโบกมือลา
แล้วเจอกันอะไร ไม่ต้องพูดก็ได้ ทว่าเช้าวันถัดมาดันเจอกันตรงสถานีรถไฟฟา
อีกแล้ว แถมยังเปลี่ยนมาเรียกชื่อแปลกๆ
“อรุณสวัสดิ์ น้องประหยัดพลังงาน”
“...อะไรน่ะ”
14
